Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 2 sierpnia 2018 r., sygn. III SA/Gd 413/18

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Felicja Kajut, Sędziowie Sędzia WSA Paweł Mierzejewski (spr.), Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 2 maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza [...] z dnia 5 marca 2018 r. nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 5 marca 2018 r. nr [...] Burmistrz odmówił przyznania A. K. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego w związku z opieką nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym ojcem Z. K.

W podstawie prawnej wydanego rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji przywołał m.in. art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1952).

Z treści decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji wynikało, że A. K. wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad ojcem złożyła w dniu 5 marca 2018 r. W uzasadnieniu decyzji organ przytoczył treść art. 17 ust. 1 i ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych podkreślając, że zgodnie z art. 17 ust. 1 b powyższej ustawy świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała:

1) nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia.

Organ wskazał, że wnioskodawczyni spełnia przesłanki określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 wyżej wskazanej ustawy. Jednakże z uwagi na to, że niepełnosprawność ojca powstała po ukończeniu przez niego 25 roku życia organ nie mógł przyznać żądanego świadczenia zgodnie ze złożonym wnioskiem.

A. K. odwołała się od powyższej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Organowi pierwszej instancji odwołująca się zarzuciła wydanie rozstrzygnięcia w oparciu o przepis, który dyskryminuje osoby niepełnosprawne ze względu na czas powstania niepełnosprawności. Odwołująca się podniosła, że powołana przez organ pierwszej instancji regulacja została uznana za niekonstytucyjną na mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. (sygn. akt K 38/13). Tym samym w realiach rozpatrywanej sprawy organ pierwszej instancji winien był wydać decyzję przyznającą świadczenie zgodnie ze złożonym wnioskiem. Odwołująca się sprawuje bowiem stałą opiekę nad ojcem i w związku ze stanem zdrowia ojca nie może podjąć zatrudnienia. Ojciec odwołującej choruje od około 20 lat. Od tego czasu wymaga stałej i długotrwałej opieki i pomocy w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.