Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 10 lipca 2018 r., sygn. II SA/Bk 268/18

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Sędziowie asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska, sędzia WSA Jacek Pruszyński, Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 lipca 2018 r. sprawy ze skargi M. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] Burmistrz Z. odmówił M. L. ustalenia warunków zabudowy inwestycji polegającej na budowie czterech budynków mieszkalnych w zabudowie jednorodzinnej wraz z infrastrukturą techniczną, na działkach o nr [...], [.], [...] i [...], położonych w obrębie N., gmina Z. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji powołał art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1073, ze. zm. - zwanej dalej "u.p.z.p.") wskazujący na warunki, których łączne spełnienie warunkuje uzyskanie decyzji ustalającej warunki zabudowy. W tym względzie organ wskazał na warunek, opisany w punkcie 1 ww. przepisu, którym jest konieczność zabudowania co najmniej jednej działki sąsiedniej w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu. W ocenie organu I instancji planowane przedsięwzięcie nie spełnia ww. wymogu, bowiem parametry budynków położonych na obszarze poddanym analizie (wyznaczonym zgodnie z § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - Dz.U. poz. 1588, zwanego dalej: "rozporządzeniem") oraz występujący nań wskaźnik zabudowy w stosunku do powierzchni działek, nie mogą stanowić podstawy do ustalenia parametrów nowej zabudowy. Organ wskazał, że planowana inwestycja nie będzie tworzyła ładu przestrzennego i harmonijnych relacji przestrzennych z zabudową zagrodową, cechującą znajdujące się w analizowanym obszarze, rozproszone siedliska rolnicze z budynkami mieszkalnymi i gospodarczo-inwentarskimi. Planowana inwestycja, w ocenie organu nie spełnia zasady dobrego sąsiedztwa, a zabudowa siedliskowa nie może stanowić dla niej kontynuacji funkcji i cech zagospodarowania terenu, z uwagi na innych charakter i specyfikę posadowionych w analizowanym obszarze gospodarstw rolnych.