Wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 października 2017 r., sygn. II SA/Lu 561/17

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz Sędziowie Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca) Protokolant Starszy asystent sędziego Jakub Polanowski po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 października 2017 r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję Inspektor Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy nałożenia obowiązku rozbiórki budynku gospodarczego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję [...] Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r., nr [...]; II. zasądza od Inspektor Nadzoru Budowlanego na rzecz B. S. kwotę 980 (dziewięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W piśmie z dnia [...]. B. S. domagała się od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. zbadania prawidłowości zabudowy znajdującej się w granicy działek nr [...] i [...] w dzielnicy Z. II. Podała, że granica wynosi 18, 6m, na długości 12 jest zabudowana. Budynki są zlokalizowane w odległości 4m od jej budynku mieszkalnego, na całej długości pokryte eternitem. W. zabudowy przekracza dopuszczalną granicę ogrodzenia działki, tj. 2,2m, w związku z czym zasłania światło i utrudnia rozwój roślin na działce. Poza tym na jednym odcinku bez zabudowy podwyższono ogrodzenie z siatki do 2,2m i obito od podstawy blachą, która zasłania światło. Stwierdziła, że budynki pochodzą z lat 60-tych, uległy zatem degradacji. Odpadają tynki, uszkodzona jest podstawa budynku, odpadają elementy podmurówki. W jej ocenie budynki psują wizerunek otoczenia i osiedla na którym mieszka. Podczas przeprowadzonych [...]. oględzin działki nr [...] ustalono, że przy granicy z działką [...] i [...] znajduje się parterowy murowany budynek gospodarczy o wym. 10,40 x 5,60m wysokości od 2,80m do 3,56m, z dachem jednospadowym o konstrukcji drewnianej, kryty eternitem ze spadkiem na teren działki [...] Budynek jest usytuowany ścianą podłużną bezpośrednio przy granicy działki sąsiedniej o nr ewid. [...]. Na cokole budynku, od strony działki nr ewid. [...] stwierdzono wystąpienie ubytków tynku na większej powierzchni i liczniejsze ich pęknięcia. Właścicielka działki stwierdziła, że budynek został postawiony przez S. G., jej ojca, na początku lat 60- tych ubiegłego wieku na podstawie pozwolenia na budowę. Dokumenty związane z budową zostały jednak zniszczone podczas zalania budynku mieszkalnego w sierpniu 1979r. W tej sytuacji organ uznał, że stan techniczny budynku nie stwarza zagrożenia dla bezpieczeństwa życia ludzi i otoczenia i decyzją z dnia [...]. odmówił nałożenia na H. G. i W. A., współwłaścicielki działki, obowiązku rozbiórki budynku. Po jej uchyleniu przez Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...]., organ I instancji decyzją z dnia [...]. ponownie odmówił nałożenia, tym razem na H. G., W. A., B. N. i G. C. obowiązku rozbiórki przedmiotowego budynku. Powyższa decyzja została utrzymana w mocy przez organ odwoławczy decyzją z dnia [...]. Wyrokiem z dnia [...]. ( sygn. akt II SA/Lu 239/15 ) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił obie decyzje wskazując, że zostały wydane w stosunku do strony, która zmarła. Ponownie decyzją z dnia 8 marca 2017r. na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane ( Dz. U. z 1974r. Nr 38, poz. 229 z późniejszymi zmianami) oraz art. 103 ust. 2 i art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r.- Prawo budowlane (Dz. U. z 2016r. poz. 290 z późn. zm.) organ I instancji odmówił nałożenia na W. A. obowiązku rozbiórki budynku. Powołując się na oględziny jakie miały miejsce [...]., [...] r. i [...] r. potwierdził, że przedmiotowy budynek, jaki i budynek mieszkalny usytuowany na tej samej działce, został wykonany na początku lat 60 - tych ubiegłego wieku. Z informacji uzyskanych z Urzędu Miasta K. zawartych w piśmie z dnia [...] r. wynika, że Urząd Miasta K. nie posiada jednak w zasobach archiwalnych decyzji z lat 60-tych oraz są nieznane dokumenty planistyczne z tego okresu. Organ wskazał, że decyzją z dnia [...] r. na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, współwłaściciele budynku zostali zobowiązani do uzupełnienia ubytków na cokole od strony działki nr ewid. gruntu [...] oraz nadmurowania ściany zabezpieczenia przeciwpożarowego na wysokości co najmniej 0,30 m ponad dach od strony działek o nr ewid. gruntu [...] i [...]. Z uwagi na brak w zasobach archiwalnych gminy dokumentów dotyczących udzielanych pozwoleń na budowę, w omawianej sprawie nie można ustalić, czy obiekt został zrealizowany w warunkach samowoli budowlanej czy w oparciu o pozwolenie na jego budowę. Budynek jest jednak użytkowany jako gospodarczy, istnieje od ponad pięćdziesięciu lat i stanowi doinwestowanie działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Organ zaznaczył, że z uwagi na fakt, że roboty związane z budową budynku zostały wykonane przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.- Prawo budowlane ( Dz. U. Nr 89, poz. 414 ze zm. ) mają do niego zastosowanie przepisy zawarte w ustawie z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane. Stosownie do art. 37 ust.1 tej ustawy obiekty budowlane lub ich części, będące w budowie lub wybudowane niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie ich budowy, podlegają przymusowej rozbiórce, gdy organ nadzoru budowlanego stwierdzi, że obiekt budowlany lub jego część powoduje bądź w razie wybudowania spowodowałby niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Zdaniem organu z uwagi na znaczny upływ czasu i brak dokumentów w zasobach archiwalnych właściwego organu udzielającego pozwoleń na budowę w latach 60-tych, oraz fakt, że inwestor nie miał obowiązku przechowywania wspomnianych dokumentów w omawianej sprawie i nie można ustalić, czy obiekt został zrealizowany zgodnie z uzyskanym pozwoleniem na budowę nie ma podstaw do zastosowania art. 37 wspomnianej ustawy. W jego ocenie poczynione w sprawie ustalenia nie wykazały, aby budynek zrealizowany w latach 60-tych naruszał przepisy o zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności naruszał ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w dacie jego budowy. Zdaniem organu nie wykazano również, żeby budynek usytuowany w granicy działki nr ewid. [...] i działki o nr ewid. [...], objęty postępowaniem, powodował niebezpieczeństwa dla ludzi i mienia, czy pogarszał warunki zdrowotne, czy użytkowe dla otoczenia.