Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 maja 2017 r., sygn. II SA/Po 154/17

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Edyta Rurarz - Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2017 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] grudnia 2016 r. Nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę

Uzasadnienie

Starosta [...] decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r., zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na rzecz A. K., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą [...], na budowę wielorodzinnego (11 mieszkań) budynku mieszkalnego z handlem i usługami w parterze w G., przy ul. [...], na działce o nr ew. [...], ark. [...]

Na skutek złożonego odwołania Wojewoda decyzją z dnia [...] października 2015 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Starosty [...]. Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu złożyły strony postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 24 marca 2016r. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję organu I instancji. Sąd powołując się na § 18 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wskazał, że zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, miejsca postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne. Liczbę i sposób urządzenia miejsc postojowych należy dostosować do wymagań ustalonych w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby miejsc, z których korzystają osoby niepełnosprawne.

Sąd zaakceptował ustalenia organów administracji budowanej, że miejsca postojowe w ilości 1 miejsce na każde jedno mieszkanie zapewnione zostaną w istniejącym garażu usytuowanym przy ul. [...], którego właścicielem jest Inwestor, co wynikało z decyzji ustalającej warunki zabudowy dla przedmiotowej inwestycji, a następnie znalazło odzwierciedlenie w projekcie zagospodarowania terenu. Sąd zwrócił jednak należy uwagę, że w projekcie zagospodarowania terenu nie przewidziano miejsc parkingowych dla lokalów usługowych, ani też miejsc postojowych dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne. Przedmiotem zatwierdzonego projektu jest budynek mieszkalny wielorodzinny z usługami i handlem na poziomie parteru. Zaprojektowano 3 sklepy na parterze oraz 11 mieszkań. Autor projektu całkowicie pominął jednak obowiązek zapewnienia miejsc postojowych dla planowanych w budynku mieszkalnym wielorodzinnym lokali użytkowych. W ocenie Sądu okoliczność ta ma doniosłe znaczenie w niniejszej sprawie, szczególnie jeśli zważy się, że projektowany budynek usytuowany jest w ścisłym centrum miasta. Niewątpliwie powyższa okoliczność powinna zostać przewidziana w projekcie zagospodarowania terenu bowiem realizacja w projektowanym budynku lokali użytkowych spowoduje, że z tego budynku będzie okresowo korzystała większa liczba osób, co ma wpływ na potrzeby w zakresie parkowania. Przy czym w ocenie Sądu nie ma znaczenia dla tego aspektu sprawy fakt, iż zagadnienia zapewnienia miejsc parkingowych dla lokali użytkowych nie rozważano na etapie wydawania decyzji ustalającej warunki zabudowy. Obowiązkiem organu zatwierdzającego projekt budowlany była ocena zagospodarowania terenu nie tylko z decyzją ustalającą warunki zabudowy, ale również z przepisami techniczno-budowlanymi. Organy nie dostrzegając wskazanego uchybienia w projekcie zagospodarowania tereny naruszyły art. 35 ust. 1 pkt 2 p.b. z związku § 18 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r.