Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. III SA/Gl 2512/15
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik Sędzia WSA Małgorzata Herman po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi M. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji oddala skargę.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. uchylił w całości postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] określającej M. W. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za:
- czerwiec 2005 r. w wysokości [...] zł,
- lipiec 2005 r. w wysokości [...] zł,
- wrzesień 2005 r. w wysokości [...] zł,
- listopad 2005 r. w wysokości [...] zł,
- grudzień 2005 r. w wysokości [...] zł,
przekazując sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
W podstawie prawnej organ powołał art. 13 § 1 pkt 2 lit. a oraz art. 233 § 2 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 - dalej jako O.p.). Natomiast w uzasadnieniu przywołał następujący stan faktyczny sprawy. Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. określił M. W. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za czerwiec, lipiec, wrzesień, listopad i grudzień 2005 r. Powyższemu rozstrzygnięciu Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. w oparciu o art. 239b § 1 pkt 3 oraz § 2 O.p. nadał rygor natychmiastowej wykonalności (vide: postanowienie z dnia [...] r. nr [...]). W uzasadnieniu wskazał, że podatnik dokonuje czynności polegających na zbywaniu majątku znacznej wartości. Uprawdopodobnienie, że zobowiązanie określone ww. decyzją nie zostanie wykonane (vide: art. 239 § 2 O.p.) wynika z faktu, że M. W.: