Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 2 marca 2016 r., sygn. II SA/Gd 455/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2016 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi "A" Spółki Akcyjnej z siedzibą w P. na uchwałę Rady Miasta z dnia 30 października 2014 r. nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [...] rejon [...] w mieście G. oddala skargę.

Uzasadnienie

A. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę nr [...] Rady Miasta z dnia 30 października 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego S. rejon A. w mieście G.

Skargę wniesiono w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

W dniu 30 października 2014 r. Rada Miasta podjęła uchwałę nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego S. rejon A. w mieście G. W planie tym nieruchomość położona w G. przy A. stanowiąca działkę nr [...], której właścicielem jest skarżąca Spółka, przeznaczona została pod zabudowę usługową - szkolnictwo wyższe - karta terenu nr 002-U33 (§ 8 ust. 3 uchwały).

Pismem z dnia 14 maja 2015 r. A. wezwało Radę Miasta do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego wskazaną uchwałą nr [...]. W wezwaniu zarzucono, że w uchwale zmieniono dotychczasowe przeznaczenie działki nr [...] w sposób zawężający w stosunku do poprzednio obowiązującego planu, a także w stosunku do obowiązującego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta, tj. wskazano, że jest to teren zabudowy usługowej, jednak z ograniczeniem jedynie do szkolnictwa wyższego. Według skarżącej postanowienie to powoduje istotne ograniczenie prawa własności i stanowi nieuprawnioną ingerencję w sferę gwarantowanych Konstytucją prawa i wolności. Wskazano, że Spółka nabyła powyższą nieruchomość od Uniwersytetu. Spółka ta nie jest jednak ani szkołą wyższą, ani organem założycielskim takiej szkoły. Oznacza to, że Spółka jako właściciel nieruchomości nie będzie mógł samodzielnie użytkować swojej nieruchomości i będzie zmuszony do korzystania z niej wyłącznie poprzez pobieranie przychodów z jego wynajmu. Skarżąca zarzuciła, że uchwała planistyczna w nieuzasadniony sposób uwzględniła interes wynajmującego B., kosztem interesu prawnego właściciela. Nadto wskazała ona, że na działkach sąsiadujących z nieruchomością skarżącej pozostawiono nadal przeznaczenie pod działalność usługową bez ograniczeń, co czyni nieuzasadnionym postanowienia odnośnie działki należącej do Spółki. Skarżąca stwierdziła, że Uniwersytet przy okazji odstąpienia Miasta od odwołania darowizny wskazanego terenu zapewnił, że środki uzyskane z jego sprzedaży zostaną użyte na częściowe sfinansowanie wydatków związanych z budową budynku neofilologii i administracji centralnej Uniwersytetu.