Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. II SA/Bk 37/15

Organ Inspekcji Sanitarnej nie może kwestionować merytorycznej treści orzeczenia lekarskiego wydanego w sprawie dotyczącej stwierdzenia choroby zawodowej, gdyż orzeczenie to ma znaczenie kwalifikowanej opinii biegłego. Ocena orzeczenia medycznego może dotyczyć wyłącznie kwestii formalnych.

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, Sędziowie sędzia WSA Andrzej Melezini, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję P. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę

Uzasadnienie

II SA/Bk 37/15

UZASADNIENIE

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w S. (dalej: PPIS lub Inspektor Powiatowy) od listopada 2009 r. prowadził postępowanie w sprawie choroby zawodowej W. K. - w kierunku ustalenia zawodowej etiologii stwierdzonej u strony w 2008 r. boreliozy.

Pierwsze decyzje w sprawie zostały wydane w latach 2010 - 2011 (nie stwierdzono w nich związku między środowiskiem pracy a rozpoznaną chorobą), przy czym na skutek skargi W. K. wyrokiem z dnia 29 listopada 2011 r. w sprawie II SA/Bk 354/11 tutejszy sąd uchylił decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. (dalej: PWIS lub Inspektor Wojewódzki) z dnia [...] marca 2011 r. utrzymującą w mocy decyzję PPIS z dnia [...] lutego 2011 r. nakazując powtórzenie postępowania i uzyskanie orzeczeń jednostek medycznych według zasad rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych. Sąd polecił również ocenę tych orzeczeń według art. 80 k.p.a.

W ponownie prowadzonym postępowaniu organy Inspekcji Sanitarnej obydwu instancji orzekały dwukrotnie: w dniu [...] marca 2013 r. PPIS oraz w dniu [...] maja 2013 r. kasacyjnie PWIS, a następnie PPIS w dniu [...] czerwca 2013 r. a PWIS w dniu [...] lipca 2013 r. utrzymując w mocy decyzję pierwszoinstancyjną. W żadnym z wydanych w 2013 r. orzeczeń nie stwierdzono zawodowej etiologii choroby strony. Decyzje z dnia [...] czerwca i [...] lipca 2013 r. zostały następnie uchylone przez tutejszy sąd w sprawie II SA/Bk 868/13 - wyrokiem z dnia 25 lutego 2014 r. wydanym na skutek skargi W. K. Sąd zarzucił, że brak wysokiego stopnia prawdopodobieństwa związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy chorobą skarżącego a oddziaływaniem czynników szkodliwych występujących w jego środowisku pracy chcą organy wykazać poprzez kilkukrotne powtórzenie w uzasadnieniach swoich decyzji argumentacji zawartej w orzeczeniach lekarskich, bez dokonania oceny tych orzeczeń w trybie art. 80 k.p.a. i zapominając, że orzeczenie lekarskie zawierające diagnozę o rozpoznaniu lub nie choroby zawodowej nie jest tożsame z oceną narażenia zawodowego, którą powinien przeprowadzić organ Inspekcji Sanitarnej we własnym zakresie (czego nie dokonano). Sąd stwierdził, że w sprawie organy tłumaczyły niedające się usunąć wątpliwości na niekorzyść pracownika zatrudnionego w warunkach narażających na zachorowanie na boreliozę. Nadto błędnie zarzucały stronie nieprzedstawienie dokumentacji medycznej z okresu wcześniejszego niż diagnoza z 2008 r., z której to dokumentacji wynikałoby, że pracownik był pokłuty przez kleszcze i że zachorował wówczas na boreliozę. Sąd podkreślił, że w okresie zatrudnienia skarżącego w Nadleśnictwie nie była prowadzona dokumentacja w kierunku boreliozy i nie badano pracowników w tym kierunku. Jak wskazał też, organy nie wskazały jednoznacznie innej niż zawodowa etiologii schorzenia. Nie wyjaśniły tym samym w sposób wyczerpujący stanu faktycznego sprawy (w szczególności czy wynikające z przedstawionej przez skarżącego dokumentacji medycznej schorzenia łącznie składają się na zdiagnozowaną w 2008 r. boreliozę).