Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 maja 2018 r., sygn. IV SA/Gl 193/18

Inspekcja sanitarna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.), Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz, Protokolant Katarzyna Lisiecka-Mitula, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2018 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Z. decyzją z dnia [...] r., nr [...], wydaną na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 23, dalej w skrócie: "k.p.a."), art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r. nr 212, poz. 1263) w związku z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1367), nie stwierdził u A. S. choroby zawodowej - obustronnego trwałego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonego jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1,2 i 3 KHz, wymienionej w pozycji 21 wykazu chorób zawodowych, określonego w przepisach w sprawie chorób zawodowych, wydanych na podstawie art. 237 § 1 pkt 3-6 i § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (obecnie tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 917). Podstawę wydania decyzji stanowiły orzeczenia Poradni Chorób Zawodowych w S. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K., nr [...] z dnia [...]r. (dalej: "PChZ WOMP") oraz Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S., nr [...] z dnia [...]r. (dalej: "IMPiZŚ") o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oraz ocena narażenia zawodowego. Z ustaleń organu wynika, że A. S. w latach: 1972-1973 pracowała na stanowisku pielęgniarki w ZOZ w Z.; 1077-1978 na stanowisku młodszego asystenta w Poradni Przemysłowej Służby Zdrowia w A; 1978-1983 jako mgr rehabilitacji w ZOZ w Z., gdzie nie występowało narażenie zawodowe na hałas. Następnie A. S. była zatrudnienia w Szkole Podstawowej nr [...] w Z. w charakterze nauczyciela wychowania fizycznego w okresie od 1983 do czerwca 2009 w pełnym wymiarze czasu pracy (18 godzin na tydzień ) oraz w okresie od września 2009 r. do sierpnia 2011 r. w wymiarze ½ etatu (9 godzin/tydzień). Ponadto, pracowała w godzinach ponadwymiarowych od 1983 r. do 1999 r. średnio 5 godzin na tydzień oraz prowadziła zajęcia SKS, od 1999 r. do 2009 r. od 2 do 6 godzin na tydzień. Pracodawca nie przeprowadzał badań i pomiarów hałasu na stanowisku pracy nauczyciela. W związku z tym organ wskazał, że do oceny narażenia zawodowego posłużono się danymi literaturowymi publikowanymi w prasie fachowej przez Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy oraz Wojewódzką Stację Sanitarno-Epidemiologiczną w . Zgodnie z informacjami tam zawartymi szczególnie niekorzystne warunki ze względu na wartości parametrów hałasu występują w klasach młodszych, tj. I-III. Warunki pracy z uwagi na wartość występującego narażenia na hałas mogą prowadzić do czasowego przesunięcia progu słyszenia zarówno u nauczycieli, jak i uczniów. Jednak w kwestii powstania stałego ubytku słuchu organ zauważył, że uzyskane w trakcie prowadzonych badań wyniki pomiarów hałasu, w szczególności poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodniowego wymiaru czasu pracy, szczytowy poziom dźwięku C nie przekracza wartości normatywów higienicznych. Obliczone wartości poziomu ekspozycji na hałas odniesione do tygodnia pracy na stanowisku nauczyciela wychowania fizycznego mieszczą się w granicach 72,3-78,2 dBA i w ocenie autorów prac nie stanowi istotnego zagrożenia dla narządu słuchu nauczycieli. Na tej podstawie organ przyjął, że A. S. pracowała w szkole w narażeniu na hałas, jednak brak jest podstaw do twierdzenia z wysokim prawdopodobieństwem, że warunki pracy stwarzały ryzyko trwałego odbiorczego ubytku słuchu. Następnie organ wskazał, że placówki orzecznicze I i II stopnia wydały orzeczenia o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu słuchu. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono u A. S. istnienie niedosłuchu odbiorczego o przewadze lokalizacji ślimakowej z podwyższeniem progu słuchu wyrażonym jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1,2,i 3 kHz wynoszącym dla ucha prawego - 47 dB, dla ucha lewego - 42 dB (orzeczenie jednostki I stopnia) i dla ucha prawego 46 dB, 48 dB, 46 dB i ucha lewego 43 dB, 46 dB, 42 dB. Ponadto, w orzeczeniu IMPiZŚ podniesiono, że przebieg krzywych progowych w zakresie 0,5 do 3 kHz ma cechy tzw. "krzywych basowych", które nie są typowe dla przewlekłego zawodowego urazu akustycznego. W ocenie organu stwierdzony na podstawie przeprowadzonej diagnostyki stan narządu słuchu, który nie spełnia określonych w wykazie chorób zawodowych kryteriów diagnostycznych ze względu na brak wielkości ubytków słuchu oraz nietypowy dla działania hałasu przebieg krzywych progowych, tj. duże ubytki słuchu na podobnym poziomie dla wszystkich częstotliwości z zakresu 0,5 do 3 kHz, nie uzasadniał rozpoznania choroby zawodowej narządu słuchu. Za nie przyjęciem zawodowej etiologii schorzenia przemawia też brak udokumentowanej pracy w warunkach narażenia zawodowego na hałas stwarzający ryzyko powstania zawodowego uszkodzenia słuchu, który nie daje podstaw do uznania związku przyczynowo-skutkowego między niedosłuchem, a warunkami pracy zawodowej.