Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 22 stycznia 2015 r., sygn. II SA/Rz 1104/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Paweł Zaborniak Sędziowie WSA Krystyna Józefczyk WSA Elżbieta Mazur-Selwa /spr./ Protokolant sekretarz sądowy Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję w pkt I; II. w pozostałym zakresie oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi W. K. jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...], wydana w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Starosta [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. znak [...] nr [...], zatwierdził projekt budowlany i udzielił A. O. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, wolnostojącego z wewnętrznymi instalacjami oraz przyłączem wody, gazu, energii elektrycznej i kanalizacji sanitarnej na działkach nr 1782, 1783, 1786, 1784/2, 1781/2, 1784/3 i 1784/1 położonych w T.

Po rozpatrzeniu odwołania W. K. - Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] października 2010 r. Nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie po rozpatrzeniu skargi W. K. wyrokiem z 2 marca 2011 r., sygn. akt II SA/Rz 1241/10, uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody z dnia [...] października 2010 r. W uzasadnieniu Sąd zwrócił uwagę, że wyjaśnienie przez organ, czy służebny pas drogowy spełnia wymogi § 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. (DZ. U. z 2002r. nr 75, poz. 690 z późn.zm.) w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, jest niezbędne w związku z zarzutami skarżącej, które w istocie zmierzają do wykazania, że zagwarantowane prawnie w drodze umowy o ustanowienie służebności gruntowej połączenie nieruchomości inwestora z drogą publiczną faktycznie nie istnieje w takiej szerokości, jaka wynika z umowy w związku z trwałą zabudową nieruchomości obciążonej. Organ nie może uchylić się od oceny czy połączenie nieruchomości inwestora z drogą publiczną spełnia wymogi § 14 ww. rozporządzenia. Reasumując Sąd stwierdził, iż zaskarżona decyzja zapadła z naruszeniem art. 32 ust. 4 pkt 2 i art. 35 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane oraz art. 7 K.p.a., które to naruszenia miały wpływ na wynik sprawy. Sąd wskazał, że ponownie rozpoznając sprawę organ winien zobowiązać inwestora do doprecyzowania oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz dokonać oceny zgodności zagospodarowania terenu objętego inwestycją z przepisami techniczno- budowlanymi.