Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. II SA/Ol 405/13

Dnia 2 lipca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2013 roku sprawy ze skargi J. O. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie rozbiórki części budynku letniskowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 29 stycznia 2013r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał J. O. rozbiórkę rozbudowy budynku letniskowego o wymiarach 2,90 x 3,83 m = 11,11 m2 powierzchni zabudowy (konstrukcja murowana), zlokalizowanego na działce nr "[...]" w m. C., gm. S., wykonanej bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę. W uzasadnieniu wskazano, iż postanowieniem z dnia 11 maja 2011r. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wyznaczył Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego do załatwienia przedmiotowej sprawy (z uwagi na fakt zatrudnienia J. O. w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego, właściwego miejscowo do załatwienia tej sprawy). Podano, że w wyniku kontroli dokonanej na przedmiotowej działce z udziałem strony ustalono, że jest na niej posadowiony domek letniskowy parterowy z poddaszem użytkowym, o konstrukcji drewnianej, z dachem krytym blachą, ustawiony na stopach betonowych i podmurówce z cegły pełnej. W pobliżu budynku letniskowego ustawiona jest wędzarnia na stropie piwnicy wykonanej w ziemi. Na działce znajduje się szambo, do którego jest podłączona kanalizacja z budynku. Z obmiarów, jak i wykonanych zdjęć wynika, iż część konstrukcji budynku letniskowego od strony skarpy, o wymiarach 2,90 x 3,83 m jest murowana. Na prośbę organu Starostwo Powiatowe przesłało kserokopie archiwalnych dokumentów związanych z decyzją o pozwoleniu na użytkowanie przedmiotowego budynku letniskowego oraz kserokopię z mapy zasadniczej działki nr "[...]" z naniesionym budynkiem J. O. Porównując kopie archiwalnych dokumentów dostarczonych przez Starostwo Powiatowe, czyli projekt budowlany budynku letniskowego i inwentaryzację geodezyjną wykonaną 16 stycznia 1995 r. z kserokopią mapy zasadniczej, aktualnej na dzień 6 czerwca 2012r. stwierdzono ich zgodność. Natomiast stan faktyczny stwierdzony podczas kontroli oraz szkic budynku wykonany przez rzeczoznawcę w ocenie stanu technicznego dostarczonej przez J. O. różnią się z dokumentami nadesłanymi ze Starostwa. W związku z tym organ uznał, iż doszło do rozbudowy przedmiotowego obiektu. Wskazano, iż decyzja o pozwoleniu na użytkowanie nie była kwestionowana przez inwestora i na przestrzeni kilkunastu lat nie podjął on żadnych kroków prawnych w celu jej zmiany. Organ dała zatem wiarę archiwalnym dokumentom. W celu doprowadzenia wykonanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem, postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2012r. wdrożono procedurę legalizacyjną, nakładając przedłożenie w terminie 60 dni wymaganych dokumentów. Przed upływem terminu na złożenie dokumentów do legalizacji J. O. złożył wniosek o przesłuchanie dwunastu świadków, w związku z czym postanowieniem z dnia 25 października 2012r. przedłużony został termin na złożenie dokumentów do legalizacji do dnia 15 stycznia 2013r. Wskazano, że część z przesłuchanych świadków zeznała, że dane charakterystyczne budynku nie zostały zmienione od 25 - 30 lat. Przesłuchany rzeczoznawca budowlany zeznał, że od ok. 20 lat gabaryty budynku nie zmieniły się, a dobudowana do budynku "składówka" o wysokości ściany max. 1,8 m, została podniesiona ścianą murowaną o 3 warstwy pustaków gazobetonowych co zmieniło geometrię dachu. Dodatkowo podkreślił, że faktyczny obmiar budynku jest zgodny z obmiarem przedstawionym w jego ocenie technicznej, dostarczonej do akt sprawy. Natomiast dwaj świadkowie będący pracownikami Nadleśnictwa E. zeznali, że przedmiotowy budynek letniskowy został rozbudowany, prawdopodobnie w latach 2000 - 2005. Wskazano, że opisane w ocenie technicznej podniesienie ściany zewnętrznej "o 3 warstwy pustaków" wraz ze zmianą "geometrii dachu", powoduje zmianę "gabarytów" budynku, co wskazuje na ingerencję w kubaturę budynku. J. O. potwierdził fakt istnienia drewutni o wymiarach 3m na 4m, istniejącej od początku budowy budynku domku letniskowego, początkowo służącej jako zaplecze budowy i magazyn narzędzi, a następnie jako pomieszczenie na łódkę, drewno i narzędzia. W związku z tym w ocenie organu dobudówka od strony skarpy była pierwotnie drewniana, a w późniejszym czasie została rozebrana i odbudowana jako murowana o powiększonych wymiarach, co w świetle przepisów Prawa budowlanego - przy braku pozwolenia na budowę, jest samowolą budowlaną. Organ nie znalazł podstaw do przesłuchania kolejnych świadków zawnioskowanych przez inwestora, gdyż szkic budynku zamieszczony w protokóle jest zgodny (w granicach błędu pomiaru) ze szkicem wykonanym przez rzeczoznawcę budowlanego i przez organ w czasie kontroli, a informacje zawarte w oświadczeniu innego świadka były znane organowi. Biorąc pod uwagę fakt, że inwestor nie skorzystał z możliwości legalizacji nie dostarczając wymaganych dokumentów oraz bezsporny w ocenie organu fakt dokonania rozbudowy budynku letniskowego, nakazano rozbiórkę.