Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 grudnia 2012 r., sygn. II SA/Kr 1433/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędziowie: WSA Mirosław Bator (spr.) WSA Mariusz Kotulski Protokolant: Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 4 maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej [...] Sp. z o.o. w K. kwotę 460.00 zł (czterysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 18 września 2008 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. stwierdziło nieważność decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia 26 sierpnia 2005 r. znak [....] nr [....] , o ustaleniu warunków i szczegółowych zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalno - usługowego wraz z niezbędnymi urządzeniami techniczno - budowlanymi oraz zjazdu z ul. [....] na działce nr [....] obręb [....] przy ul. [....] w K. Jako podstawę rozstrzygnięcia powołano art. 59 ust. 1, art. 60 i art. 61 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. nr 80 poz. 717 ze zm.), oraz art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1, art. 158 § 1 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. w uzasadnieniu wskazano, iż decyzją z dnia 26 sierpnia 2005 r. Prezydenta Miasta K. orzekł o ustaleniu warunków zabudowy dla wyżej wymienionej inwestycji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wyjaśniono, że postępowanie prowadzono na zasadach i w trybie przewidzianym w art. 61 ust. l ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazano, iż ustalenie warunków zabudowy jest możliwe przy równoczesnym spełnianiu określonych warunków. Zdaniem organu zostały one spełnione. W szczególności wskazano, iż wnioskowana inwestycja położona jest na działce, dla której na podstawie zabudowy działek sąsiednich dostępnych z tej samej drogi publicznej możliwe było określenie wymagań, o których mowa w rozstrzygnięciu decyzji, w zakresie konsytuacji funkcji. Wnioskowany do zabudowy teren ma dostęp do drogi publicznej. Istniejące uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zmierzenia budowlanego. Teren nie wymaga zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne. Wnioskowane zamierzenie jest zgodne z przepisami odrębnymi. Do decyzji dołączono załącznik nr l - graficzny, nr 2 wyniki analizy (część tekstowa i graficzna). W dniu 11 października 2006 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wydało decyzję oznaczoną [....] , którą orzekło o stwierdzeniu nieważności powołanej wyżej decyzji z dnia 26 sierpnia 2005 r. znak [....] . Decyzją z dnia 30 listopada 2006 r. Kolegium utrzymało w mocy ww. decyzję. W wyniku wniesienia skargi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 26 lutego 2008 r. sygn. akt II SA/Rz 496/07 uchylił zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 11 października 2006 r. Podstawą uchylenia była wada proceduralna postępowania prowadzonego przez Kolegium w postaci pominięcia pełnomocnika inwestora B.M. , której pełnomocnictwo znajduje się w aktach. Skutkiem powyższego było naruszenie zasady czynnego udziału strony w postępowaniu, ponieważ inwestor nie był w nim należycie reprezentowany. Rozpoznając ponownie przedmiotową sprawę Kolegium przytoczyło brzmienie art. 156 § 1 k.p.a. i w tym kontekście wskazało, że zaskarżona decyzja - w jego ocenie - została wydana z rażącym naruszeniem prawa, w szczególności art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W przedmiotowej sprawie organ I instancji przeprowadził postępowanie, które wykazało, iż teren w którym ma być dokonana inwestycja to teren zabudowy mieszkaniowej i usługowej. Istniejąca zabudowa mieszkaniowa to zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Jak stwierdzono w analizie urbanistyczno - architektonicznej w wyznaczonym obszarze analizowanym występują budynki o zróżnicowanej szerokości i wysokości. W ocenie Kolegium analiza urbanistyczno - architektoniczna została sporządzona w przedmiotowej sprawie sposób ogólnikowy, pozwalający na dużą dowolność ustalania poszczególnych parametrów planowanej zabudowy. W szczególności w ocenie Kolegium w sprawie doszło do rażącego naruszenia przepisu art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez ustalenie warunków zabudowy dla nowej inwestycji mimo niespełnienia warunków wymaganych ustawą w zakresie parametrów, cech i wskaźników kształtowania nowej zabudowy. W przedmiotowej sprawie dopuszczono szerokość planowanego budynku do 35 metrów od ul. [....] i 30 m od ul. [....] . Nie wskazano, czy jest to średnia szerokość w obszarze analizowanym, czy też ustalono szerokość na podstawie ustępu 2 tego przepisu. Wskazano jedynie, iż w obszarze analizowanym występują budynki mieszkalne o zróżnicowanej szerokości - od 6 do 49 metrów i budynki usługowe o szerokości od 14 do 47 metrów. Nie wskazano w sposób szczegółowy budynków branych pod uwagę, ani nie wskazano, jaka jest w obszarze analizowanym średnia szerokość budynków. Jednakże na podstawie mapy zawartej w aktach sprawy ustalono, iż budynki mieszkalne nie mają elewacji frontowej szerszej niż około 20 metrów, zaś 49 metrów posiada jedynie zabudowa szeregowa, na którą składa się 8 budynków. Średnia obszaru analizowanego (wliczając nawet zabudowę szeregową jako jeden budynek) to około 16 metrów. Zatem ustalenie szerokości planowanego budynku na 35 i 30 metrów narusza porządek i ład urbanistyczny, zwłaszcza wobec faktu, iż z analizy nie wynika możliwość ustalenia szerokości budynku w podanej szerokości. Kolegium wskazało, na treść § 7 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wysokość, o której mowa w ust. 1 powyższego przepisu, mierzy się od średniego poziomu terenu przed głównym wejściem do budynku. Jeżeli wysokość, o której mowa w ust. 1, na działkach sąsiednich przebiega tworząc uskok, wówczas przyjmuje się jej średnią wielkość występującą na obszarze analizowanym. Dopuszcza się wyznaczenie innej wysokości, o której mowa w ust. l, jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust. 1. W omawianym przypadku na działkach sąsiednich do terenu inwestycji istniejące budynki mieszkalne mają wysokość 6,5 m oraz 5,0 m. W analizie zaś ustalono, iż uwzględniając ukształtowanie terenu, wysokość nie naruszająca ładu przestrzennego to wysokość 7.0 m od ulicy [....] i 7,0 od ulicy [....] . Dopuszczono dodatkowo wypiętrzenie bryły budynku w narożniku do 11,5 m. Taką też wysokość budynku ustalono w decyzji. Zdaniem Kolegium w sposób rażący naruszono tym samym przywołany wyżej przepis. Zezwala on na ustalenie innej wysokości budynku niż tej jaka istnieje na działkach sąsiednich tylko w przypadku, gdy wynika to z analizy. Tymczasem w przedmiotowej sprawie nie dokonano analizy stanu faktycznego pod kątem możliwości ustalenia innej wysokości budynku niż z ustępu 1 i 2 omawianego przepisu. Nie wskazano, z jakich przyczyn odstępuje się od ustalenia wysokości dla planowanego budynku jako średniej w obszarze analizowanym. Wręcz przeciwnie - wskazano, iż podstawowe znaczenie dla ustalenia wysokości miały budynki na działach nr [....] oraz [....] , które mają odpowiednio 6,5 i 5 m wysokości. Zupełnie zatem wbrew temu stwierdzeniu ustalono wysokość na 7 metrów i wypiętrzenie narożnika budynku nawet do 11,5 metra. Z dokonanej przez Kolegium analizy akt sprawy - w szczególności map znajdujących się w aktach wynika, iż planowany budynek będzie znacząco odbiegał od zastanego w sąsiedztwie porządku urbanistycznego, na który składają się budynki mieszkalne jednorodzinne o wysokości maksymalnej 9 m (co stwierdzono na podstawie dostępnych w aktach materiałów dowodowych). Owszem w terenie analizowanym znajduje się budynek o wysokości 12 metrów, lecz jest to budynek usługowy, a nie mieszkalny. Ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji mimo braku spełnienia warunku co do kontynuacji parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy - w tym braku kontynuacji w nowej zabudowie gabarytów i formy architektonicznej zabudowy istniejącej w sposób rażący narusza powyższy przepisu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dodatkowo Kolegium wskazało, że badana decyzja w swej istocie nie odpowiada wnioskowi złożonemu przez inwestora w sprawie. Przede wszystkim we wniosku z dnia 12 maja 2005 r. inwestor określił inwestycję, jako budynek wielofunkcyjny z funkcją mieszkalną i usługowo - handlową w zakresie związanym z opieką zdrowotną oraz garażem podziemnym dla użytkowników wraz z niezbędną infrastrukturą techniczno - budowlaną oraz zjazdem. W decyzji z dnia 26 sierpnia 2005 r. Prezydent Miasta K. ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalno - usługowego wraz z niezbędnymi urządzeniami techniczno-budowlanymi oraz zjazdu z ul. [....] na działce nr Ew. [....] obręb 024, przy ul. [....] w K. Z analizy powyższego wynika, iż organ nie uwzględnił wnioskowanej przez inwestora funkcji handlowej planowanego budynku, wskazując jedynie na funkcję mieszkalną i usługową, a także pominął zupełnie wniosek w zakresie planowanego przez inwestora garażu podziemnego w dodatkowej kondygnacji podziemnej.