Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 października 2012 r., sygn. I SA/Ol 554/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Zofia Skrzynecka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski, sędzia WSA Renata Kantecka, Protokolant referent stażysta Jakub Gosk, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 24 października 2012 r. sprawy ze skargi E. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych oddala skargę

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2240/10, Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 8 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Ol 289/10, ze skargi E.B.F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie.

Jak wynikało z uzasadnienia poddanej kontroli sądowej decyzji, wnioskiem z dnia 15 września 2008 r., uzupełnionym następnie pismem z dnia 19 października 2009 r., strona zwróciła się o umorzenie zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. i kwiecień 2000 r. w łącznej kwocie 327.793 zł wraz z odsetkami za zwłokę. W uzasadnieniu podała, że zaległości podatkowe powstały bez jej winy i wiedzy. Jak wskazała, za namową ojca S.F. w listopadzie 1997 r. zarejestrowała w Urzędzie Gminy działalność gospodarczą pod firmą A. Działalność tę faktycznie prowadził ojciec, który bez wiedzy i zgody skarżącej nienależnie pobrał zwrot podatku od towarów i usług w kwocie 335.490 zł oraz zaprzestał uiszczania opłat leasingowych. W wyniku kontroli skarbowej wydano decyzje określające zaległość w podatku od towarów i usług. Skarżąca skierowała zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa do Prokuratury Rejonowej. W dniu "[...]" Sąd Rejonowy wydał wyrok w sprawie o sygn. akt "[...]", w którym uznał oskarżonego S.F. za winnego popełnienia przestępstwa skarbowego określonego w art. 76 § 1 w związku z art. 6 § 2 Kodeksu karnego skarbowego. Skarżąca zaznaczyła, że zaistniała sytuacja jest paraliżująca dla niej, nie może normalnie funkcjonować w społeczeństwie. Dodała, iż nie posiada żadnego majątku, a jej jedynym źródłem utrzymania jest praca zarobkowa. W jej ocenie, w przedmiotowej sprawie wystąpił ważny interes podatnika, gdyż egzekwowanie tak olbrzymiej kwoty od osoby, która padła ofiarą oszustwa, jest niesprawiedliwe i nie powinno mieć miejsca w praworządnym społeczeństwie.