Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2012 r., sygn. IV SA/Wa 721/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marian Wolanin (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Anna Szymańska, WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant ref. staż. Anna Dziosa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi Z. S. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy - oddala skargę -

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] lutego 2012 r. Nr [...] Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, po rozpatrzeniu zażalenia Z. S., utrzymał w mocy postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z dnia [...] maja 2011 r. o odmowie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie bioelektrowni o mocy 200 kW wraz z niezbędną infrastrukturą składającą się z budynku repliki młyna wodnego wraz z instalacją do wytwarzania energii elektrycznej oraz wiaty na słomę na działce o nr ewidencyjnym [...], w K., w gminie W., w granicach [...] Parku Krajobrazowego oraz w odległości ok. 1 km od obszaru Natura 2000 "[...]" (kod [...]).

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazano, iż organ pierwszej instancji uzasadnił swoje rozstrzygnięcie naruszeniem przez projektowane przedsięwzięcie zakazu określonego w §3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 45 Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2005 r. w sprawie [...] Parku Krajobrazowego w granicach województwa [...] (Dz.Urz. [...]), ponieważ działka, na której zlokalizowana będzie inwestycja, znajduje się w granicach terenu zalewowego rzeki W., narażonego na zalanie 1% wodą, natomiast odstępstwo od zakazu budowy nowych obiektów budowlanych zawarte w powołanym przepisie nie dotyczy strefy zagrożenia powodziowego.

Rozpatrując zażalenie Z. S. organ drugiej instancji stwierdził, że przedmiotowa działka o nr ewidencyjnym [...], położona w miejscowości K., w gminie W. zlokalizowana jest w całości w pasie szerokości 100 m od linii brzegu rzeki W.. W projekcie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy wyznaczono nieprzekraczalną linię zabudowy w odległości 10 m od linii brzegu rzeki W., niemniej ustalenie to nie stanowi gwarancji nienaruszalności zakazu wynikającego z §3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 45 Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2005 r. w sprawie [...] Parku Krajobrazowego w granicach województwa [...]. Gwarancją taką byłoby zamieszczenie w projekcie decyzji stosownego zapisu w części tekstowej oraz wyznaczenie na mapach sytuacyjno-wysokościowych stanowiących załączniki graficzne do tej decyzji, nieprzekraczalnej linii zabudowy w odległości 100 m od linii brzegu rzeki W.. Przedmiotowego przedsięwzięcia nie można zaliczyć w poczet inwestycji związanych z prowadzeniem turystyki wodnej, gospodarki wodnej bądź rybackiej, które wykluczają zakaz lokalizowania inwestycji w odległości poniżej 100 m od linii brzegu rzeki W.. W załączniku do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, ze zm.), w V kategorii obiektów, w której wymienione są obiekty sportu i turystyki, znajdują się obiekty takie jak: stadiony, amfiteatry, skocznie i wyciągi narciarskie, kolejki linowe, odkryte baseny, zjeżdżalnie. W ślad za tym wskazaniem do obiektów służących turystyce wodnej należałoby zaliczyć następujące obiekty: stanice wodne, kąpieliska, przystanie czy porty żeglarskie. Z przyjętego podziału i z charakteru wyliczonych obiektów jasno wynika, że są to ściśle określone obiekty budowlane bez istnienia których, niemożliwe byłoby uprawianie turystyki wodnej. Funkcja tych obiektów wskazuje, że ich celem jest tylko i wyłącznie zapewnienie bezpiecznego i dogodnego sposobu korzystania z wód. Przez turystykę wodną należy rozumieć przemieszczanie się, podróżowanie szlakami, drogami wodnymi przy wykorzystaniu określonego sprzętu i urządzeń, obiektów umożliwiających realizację określonej formy turystyki wodnej. Do obiektów służących turystyce wodnej nie można zatem zaliczyć bioelektrowni o mocy 200 kW wraz z niezbędną infrastrukturą składającą się z budynku repliki młyna wodnego wraz z instalacją do wytwarzania energii elektrycznej oraz wiaty na słomę. Obiekty te nie mieszczą się również w kategorii XXIV Prawa budowlanego (katalog obiektów gospodarki wodnej), jak i nie służą celom gospodarki rybackiej wynikającym z art. 6 ust.2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym. a celem ich realizacji jest wytwarzanie i rozdzielanie energii elektrycznej, a także przechowywanie słomy. Ponadto, przedmiotowa działka nie znajduje się na terenie, na którym istnieje zabudowa mieszkaniowa i zagrodowa, a jedynie w jego sąsiedztwie. Na działce tej zlokalizowane są budynki i obiekty usługowe w zakresie usług turystycznych i gastronomiczno-hotelarskich. Zabudowę mieszkaniową i zagrodową uznać można za wyodrębnioną przestrzennie całość - zespół architektoniczny, do którego działka o nr ewidencyjnym [...] nie należy. Odstępstwo od zakazu lokalizacji obiektów nie dotyczy jednak strefy zagrożenia powodziowego, natomiast cały działka znajduje się w takiej strefie w granicach terenu zalewowego rzeki W., narażonego na zalanie wodą 1%.