Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 8 maja 2012 r., sygn. II SA/Bk 818/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder, Sędziowie sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.),, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 08 maja 2012 r. sprawy ze skargi K. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego oddala skargę

Uzasadnienie

II SA/Bk 818/11

UZASADNIENIE

Decyzją z [...].04.2011 r. znak [...] wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta B. przez Kierownika Działu Świadczeń Społecznych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w B., w postępowaniu zainicjowanym wnioskami K. C. z 25.02.2011 r. i 28.03.2011 r., odmówiono przyznania K. C. zasiłku okresowego. Głównym powodem odmowy był brak współpracy wnioskodawcy z organem w trakcie postępowania o świadczenie, co uniemożliwiło ustalenie jego aktualnej sytuacji dochodowej i mieszkaniowej. Jak wskazano, pracownik socjalny dwukrotnie podejmował próbę osobistego skontaktowania się z wnioskodawcą pod adresem wskazanym przez niego jako adres pobytu: korytarz, a także piwnica bloku przy ul. S. [...] w B. Miało to miejsce w dniach 07.04 i 13.04.2011 r. i w obydwu przypadkach nie było skuteczne. Niepowodzeniami kończyły się również próby przeprowadzenia wywiadu środowiskowego z wnioskodawcą, bowiem ten nie przebywał we wskazanym miejscu i nie było tam również śladów jego obecności. Na podstawie oświadczenia jego byłej żony ustalono, że nie przebywa on ani w piwnicy pod wskazanym adresem, ani na klatce schodowej. Co prawda wnioskodawca wskazywał, że mieszka u krewnego, jednak nie podał adresu. Nie przyjął również propozycji tymczasowego pobytu w Domu dla Bezdomnych "C." w B. Jednocześnie zadbany wygląd strony i wizyty w Ośrodku bez bagażu świadczą o tym, że posiada on miejsce zamieszkania lub pobytu, a jedynie nie chce podać jego adresu. W tych okolicznościach organ stwierdził, że nie ma możliwości dokonania analizy i oceny sytuacji życiowej strony, bowiem ta - wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 4 i art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej - nie współpracuje z organem w rozwiązywaniu swojej trudnej sytuacji. Dlatego wniosek należy rozpoznać negatywnie.