Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 lipca 2016 r., sygn. III SA/Kr 79/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Bociąga Sędziowie WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) WSA Dorota Dąbek Protokolant Małgorzata Krasowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2016 r. sprawy ze skarg M. Ś. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 20 listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego z dnia 20 listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego I. skargi oddala; II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - na rzecz adwokata P. L. Kancelaria Adwokacka ul. [...] w K kwotę 480 zł (słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta decyzjami z dnia [...] 2015 r. nr [...] (znak sprawy: [...]) oraz nr [...] (znak sprawy: [...]) odmówił M. Ś. przyznania świadczenia w formie zasiłku okresowego oraz zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup żywności na przygotowanie jednego posiłku dziennie.

Organ I instancji wskazał, że M. Ś. w dniu 8 września 2015 r. złożyła wniosek o udzielenie pomocy finansowej, zaś w trakcie przeprowadzania wywiadu środowiskowego w dniu 16 września 2015 r. doprecyzowała swój wniosek w ten sposób, że zażądała przyznania zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup żywności na przygotowanie jednego posiłku dziennie i przyznania zasiłku okresowego. W toku przeprowadzonego postępowania administracyjnego ustalono, że M. Ś. prowadzi 2-osobowe gospodarstwo domowe wspólnie ze swoją dorosłą córką - K. M. Strona nigdzie nie pracuje, nie podejmuje prac dorywczych, jest zarejestrowana w Grodzkim Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna. Z kolei córka strony uczy się w systemie dziennym w Zasadniczej Szkole Zawodowej w zawodzie fryzjer, gdzie odbywa praktyki zawodowe, z których w sierpniu 2015 r. uzyskała dochód w kwocie 174.62 zł. M. Ś. zajmuje jeden pokój w mieszkaniu z zasobów Gminy, którego głównym najemcą jest matka strony. Łączny dochód w gospodarstwie domowym M. Ś. w miesiącu sierpniu 2015 r., czyli w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku, wynosił 789,40 zł i nie przekraczał ustawowego kryterium dochodowego, które do 30 września 2015 r. wynosiło 912,00 zł, a od 1 października 2015 r. - 1.028,00 zł. Na dochód strony składał się: zasiłek rodzinny z Urzędu Miasta w wysokości 115.00 zł, świadczenie alimentacyjne w wysokości 500,00 zł oraz wynagrodzenie córki - K. M. z praktyk zawodowych w wysokości 174,62 zł. Wśród wydatków strony znajduje się koszt zakupu prądu i gazu (65,10 zł). Ustalono, że nikt z członków rodziny strony nie legitymuje się orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności. Organ I instancji ustalił, że rodzina M. Ś. spełnia wymagania przewidziane w § 7 ust. 1 i ust. 2 uchwały Nr [...] Rady Miasta z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie przyjęcia programu osłonowego dotyczącego udzielania mieszkańcom Gminy pomocy w formie dożywiania, w przypadku braku możliwości zapewnienia gorącego posiłku lub gdy przyznanie pomocy w tej formie byłoby nieuzasadnione z uwagi na sytuację osobistą lub rodzinną można udzielić pomocy w formie świadczenia pieniężnego w postaci zasiłku celowego na zakup posiłku lub żywności, ponieważ dochód na osobę w rodzinie nie przekracza 150% kryterium dochodowego, czyli w rozpatrywanym przypadku kwoty 1.368,00 zł. Organ I instancji ustalił, że M. Ś., wbrew nakazom normy prawnej (art. 4 i art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej) nie wykazuje woli współdziałania z pracownikiem socjalnym w rozwiązaniu trudnej sytuacji życiowej, bo odrzuciła możliwość podjęcia w ramach Centrum Integracji Społecznej pracy za wykonywanie której otrzymywałaby świadczenie finansowe w wysokości 364,00 zł podczas miesięcznego okresu próbnego oraz 728,10 zł podczas trwania głównej umowy. Organ I instancji uznał ponadto, że postawa strony jednoznacznie wskazuje, że otrzymywanie świadczeń z pomocy społecznej stanowi dla odwołującej się cel sam w sobie i świadczy o ignorowaniu współpracy z pracownikiem socjalnym. Na powyższe stanowisko wpływ ma fakt, iż od zakończenia uczestnictwa w Klubie Integracji Społecznej oraz zakończenia prac społecznie użytecznych w czerwcu 2010 r. pracowała M. Ś. jedynie przecz cztery miesiące w okresie od 5 września 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. i nadal pozostaje bez zatrudnienia pomimo deklaracji samodzielnego poszukiwania pracy. Odwołująca się nie wyraziła zgody na uczestnictwo w Centrum Integracji Społecznej a tym samym na uzyskanie wparcia w nabyciu wiedzy i umiejętności niezbędnych do powrotu na rynek pracy.