Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. VII SA/Wa 1946/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Miron (spr.), Sędzia WSA Leszek Kamiński, Sędzia WSA Ewa Machlejd, Protokolant ref. staż. Bartłomiej Grzybowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2011r. sprawy ze skargi S. J. i K. J. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2011r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2011r. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego

- po rozpatrzeniu odwołania S. i K.J. - utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2O11r., stwierdzającą nieważność decyzji Prezydenta Miasta L. dnia [...] maja 2008r., Nr [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej S. i K. J. pozwolenia na budowę budynku garażowego na działce nr [...] i [...] położonej w L. przy ul. [...].

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał na następujące ustalenia faktyczne i prawne:

Decyzją z [...] kwietnia 2011 r. Wojewoda [...] - stwierdził na wniosek A. R. i J. B. nieważność decyzji Prezydenta Miasta L. z dnia [...] maja 2008r.

Po rozpatrzeniu wniesionego odwołania S. i K. J. organ odwoławczy wskazał, że instytucja stwierdzenia nieważności jest nadzwyczajnym trybem weryfikacji stanowiącym wyjątek od zasady trwałości decyzji administracyjnej zawartej w art. 16 Kpa Zaistnienie przesłanki powodującej stwierdzenie nieważności musi być oczywiste. Organ nie orzeka zatem co do istoty sprawy rozstrzygniętej w badanej decyzji lecz jako organ kasacyjny w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy. Badając przedmiotową decyzję w postępowaniu nadzorczym organ zobligowany jest sprawdzić czy nie zachodzi jakakolwiek przesłanka wymieniona w art. 156§1 kpa obligująca organ do wyeliminowania jej z obrotu prawnego. Jedną z przesłanek stanowiąca podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji jest rażące naruszenie prawa.

Powołując się na pogląd zawarty w orzecznictwie organ wskazał, że o rażącym naruszeniu prawa decydują 3 przesłanki: oczywistość naruszenia prawa, charakter przepisu, który został naruszony oraz racje ekonomiczne lub skutki społeczno - gospodarcze.