Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. II SA/Łd 750/11

 

Dnia 9 listopada 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Protokolant asystent sędziego Marcelina Chmielecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2011 roku sprawy ze skargi J. P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie części budynku mieszkalnego - oddala skargę.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, prawomocnym wyrokiem z dnia 7.lipca 2005r. w sprawie o sygn. akt II SA/Łd 1103/04, po rozpoznaniu skargi J. P., uchylił decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...], nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia [...], nr [...].

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. w/w decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy skarżoną decyzję organu I instancji w części dotyczącej nałożonych obowiązków oraz uchylił wyznaczony termin ich wykonania, określając go na dzień 31.grudnia 2004r. Obowiązki, nałożone decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. odnosiły się zaś do M. M. i dotyczyły wykonania robót budowlanych, polegających na dociepleniu ścian zewnętrznych styropianem o grubości 3 cm, dociepleniu stropu (od spodu płyty stropowej) styropianem o grubości 5 cm, wybudowaniu wentylacji w pomieszczeniu kuchni oraz wybudowaniu w przedpokoju wiatrołapu w domu mieszkalnym, położonym w K., przy ul. A 45, zgodnie z opracowaniem projektowym stanowiącym załącznik graficzny do decyzji.

W uzasadnieniu wskazanego na wstępnie wyroku WSA w Łodzi wyjaśnił, że w sprawie niniejszej poza sporem pozostaje okoliczność, iż realizacja spornej inwestycji została zakończona przed wejściem w życie ustawy z dnia 7.lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz.U. nr 89, poz. 414 ze zm.), jak również to, że była to samowola budowlana. Dalej wskazano, że postępowanie dotyczące owej inwestycji zostało wszczęte pod rządami ustawy Prawo budowlane z 1994r. podkreślając, że przepis art. 48 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w dacie wszczęcia postępowania wprowadzał zasadę bezwzględnej rozbiórki. Jednakże przepisu tego nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do takich obiektów stosuje się przepisy dotychczasowe (art. 103 ust.2 ustawy Prawo budowlane z 1994r.). Intencją wprowadzenia wyjątku od rygorystycznego nakazu rozbiórki, zawartego w przepisie art. 48 ustawy Prawo budowlane z 1994r. było złagodzenie skutków w stosunku do samowoli budowlanych popełnionych zanim ustawa weszła w życie. W takiej sytuacji, jak wskazał WSA, stosować należało przepisy dotychczasowe, tj. ustawę z dnia 24.października 1974r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz.U. nr 38 z 1981r., poz.229 ze zm.) i rozważyć, czy wobec ewidentnej samowoli budowlanej istniały przesłanki rozbiórki obiektu przewidziane w art. 37 ustawy z 1974r., dopiero zaś po ich ewentualnym wykluczeniu rozważyć prowadzenie postępowania w kierunku ustalenia możliwości doprowadzenia budowli do stanu zgodnego z prawem, z uwzględnieniem reguł określonych w art. 103 nowego Prawa budowlanego.