Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 sierpnia 2011 r., sygn. II SA/Kr 1007/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Niecikowski Sędziowie: WSA Jacek Bursa WSA Mirosław Bator (spr.) Protokolant: Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi T. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia 22 czerwca 2009 r., nr [...] w przedmiocie sprzeciwu wobec zamiaru wykonania robót budowlanych I. uchyla zaskarżoną decyzję jak i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego T. S. kwotę 757,00 zł (siedemset pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją Prezydenta Miasta K. z [...] kwietnia 2009 r. nr [...] znak [...] został wniesiony sprzeciw wobec zamiaru wykonania przez T.S. robót budowlanych polegających na budowie oranżerii (ogrodu zimowego) o powierzchni zabudowy 14,47 m2 na istniejącym tarasie przy ul. [...] w K. Sprzeciw został wniesiony na podstawie art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. nr 156 poz. 1118 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego. Organ w uzasadnieniu swojej decyzji stwierdził, iż z przedłożonych przez inwestora materiałów wynika, że przedmiotowa oranżeria wykonana będzie na istniejącym tarasie, który przylega do lokalu mieszkalnego nr [...] na piętrze budynku. Zdaniem Prezydenta Miasta K. tego rodzaju roboty budowlane stanowią zabudowę tarasu czyli rozbudowę budynku, a w związku z tym zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy Prawo budowlane przed przystąpieniem do wykonania zgłaszanych robót konieczne jest uzyskanie pozwolenia na budowę w formie decyzji administracyjnej.

Odwołanie od tej decyzji wniósł T.S. zarzucając naruszenie prawa materialnego tj. art. 30 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, poprzez jego błędne zastosowanie polegające na przyjęciu, że budowa oranżerii na istniejącym tarasie budynku stanowi rozbudowę istniejącego budynku i w konsekwencji podlega obowiązkowi uzyskania pozwolenia na budowę, a nie zgłoszeniu. Odwołujący zarzucił ponadto naruszenie art. 30 ust. 6 pkt 1 w/w ustawy poprzez błędne przyjęcie, iż zachodzą podstawy do wniesienia sprzeciwu wobec zamiaru budowy oranżerii oraz naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 7, art. 77 ust. 1 i art. 80 k.p.a. Zdaniem odwołującego stan faktyczny nie został wyjaśniony w sposób wyczerpujący. Dokonano również błędnych ustaleń faktycznych poprzez uznanie, iż oranżeria, której budowa jest planowana nie spełnia wymogów wynikających z art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. Błędne jest także, przyjęcie, iż budowa oranżerii stanowi rozbudowę budynku. Skarżący podniósł, że zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane pozwolenia na budowę nie wymaga budowa przydomowych oranżerii o powierzchni zabudowy do 25 m2, przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m2 powierzchni działki. Tymczasem powierzchnia działki nr [...], na której ma znaleźć się planowana oranżeria, wynosi 651 m2, natomiast powierzchnia zabudowy oranżerii ma wynosić 14,47 m2. Dla poparcia swojego stanowiska odwołujący powołał się na orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych: z 12 grudnia 2006 r., sygn. II SA/Op 436/06 oraz z 30 grudnia 2008 r. sygn. II SA/Ol 863/08, 20 lutego 2007 r. sygn. VII SA/Wa 635/06. Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania wynikłego z wniesienia sprzeciwu, bądź uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi l instancji.