Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 lipca 2011 r., sygn. II SA/Po 362/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Protokolant St. sekr. sąd. Katarzyna Sierszeńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lipca 2011 r. sprawy ze skargi G. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie warunków zabudowy; oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia (...) grudnia 2010 r. nr (...) znak (...), Prezydent Miasta P., na podstawie art. 59 ust. 1 i 2, art. 60 ust. 1, oraz art. 54 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej kpa), po rozpatrzeniu wniosku K. J. z dnia (...) sierpnia 2010 r., ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie domu mieszkalnego jednorodzinnego z dwoma samodzielnymi lokalami mieszkalnymi w zabudowie szeregowej (segment skrajny prawy), przewidzianej do realizacji na działce nr (...), ark. (...) obręb (...) położonej w P. przy ul. (...).

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia wskazano, że wnioskiem z dnia (...) sierpnia 2010 r. K. J. zwróciła się do organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla wyżej opisanej inwestycji. Jak podkreślono, dla ustalenia intensywności zabudowy oraz szerokości elewacji frontowych analizie poddano działki zabudowane budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi w zabudowie szeregowej - segmenty skrajne, ponieważ zabudowa wolnostojąca, szeregowa skrajna i środkowa różnią się znacznie powyższymi parametrami. Natomiast dla ustalenia pozostałych cech zabudowy analizą objęto wszystkie budynki znajdujące się w badanym rejonie z pominięciem działek niezabudowanych. Przeprowadzona następnie analiza funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu, której wyniki zostały załączone do decyzji, wskazała, że planowana inwestycja stanowi kontynuację funkcji mieszkaniowej występującej na terenie analizowanym, a jej parametry dotyczące szerokości elewacji frontowej, formy dachu oraz linii zabudowy nie naruszają parametrów budynków znajdujących się na terenie objętym analizą. Wyniki analizy wskazały jednakże, że wskaźnik intensywności zabudowy planowanej inwestycji - segmentów skrajnych oraz wysokość budynku przekracza średni wskaźnik zabudowy występujący na terenie analizowanym. Stąd też pismem z dnia (...) września 2010 r. wezwano inwestora do złożenia stosownych wyjaśnień. Pismem z dnia (...) września 2010 r. pełnomocnik inwestora wskazał na wadliwość przeprowadzonej analizy podnosząc, iż organ nieprawidłowo ograniczył nieruchomości objęte analizą wyłącznie do działek zabudowanych budynkami jednorodzinnymi w zabudowy szeregowej. W dniu (...) listopada 2010 r. przeprowadzona została ponowna analiza funkcji i cech zabudowy terenu w zakresie wskaźnika zabudowy i wysokości budynków. Na jej podstawie organ wskazał, że proponowany wskaźnik zabudowy wynoszący 29% i przekraczający o 2% wskaźnik zabudowy występujący na obszarze objętym analizą, nie będzie miał negatywnego wpływu na zabudowę sąsiednią oraz jest do pogodzenia z zapisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego (Dz. U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1588 ze zm.). Podobnie ustalenie maksymalnej wysokości budynku (10m) uznać należało za dopuszczalne w świetle przeprowadzonej analizy oraz zapisów rozporządzenia. Wskazano, że zgodnie z analizą oraz dokumentacją archiwalną dotyczącą wysokości już istniejących budynków sąsiednich, maksymalna wysokość budynków dla budynków szeregowych wynosi 9,59 m ((...)), a najwyższy budynek mieszkalny wolnostojący w obszarze analizowanym posiada wysokość 9,88 m ((...)). Budynki o wysokości powyżej 9,0 m zlokalizowane są także na posesjach przy ul. (...), (...), (...). W decyzji dopuszczono wysokość budynku do 10 m, co przekracza maksymalną wartość wysokości budynków w analizowanym obszarze o 0,12 m. Jak wskazał organ, dla planowanej inwestycji uzyskano również wymagane przepisami uzgodnienia. Stąd z uwagi na spełnienie warunków, o jakich mowa w art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym orzeczono, jak w sentencji.