Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 maja 2015 r., sygn. II SA/Ol 814/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Referent-Stażysta Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2015 r. sprawy ze skargi B. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" wydaną przez Wójta Gminy P. - na podstawie art. 59 ust. 1, art. 60 i art. 61 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012r., poz. 647, dalej jako: u.p.z.p. - tekst obowiązujący na dzień wydania zaskarżonej decyzji) - odmówiono ustalenia na rzecz B.M. warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie altany ogrodowej na działce o nr ewid. "[...]" w obrębie S. K., gmina P. Decyzja ta została wydana po ponownym rozpatrzeniu sprawy przez organ pierwszej instancji, bowiem Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. rozstrzygnięciem z dnia "[...]" uchyliło uprzednio wydaną decyzję organu I instancji z dnia "[...]", odmawiającą ustalenia warunków zabudowy dla przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego wskazując, że aby organ mógł powołać się na okoliczność istnienia na działce sąsiedniej zabudowy niezgodnej z prawem, samowola budowlana powinna być prawomocnie stwierdzona w odrębnym postępowaniu, prowadzonym przez organy nadzoru budowlanego. Rozpoznając ponownie sprawę organ pierwszej instancji - po przeprowadzeniu postępowania w sprawie oraz po analizie materiałów źródłowych - stwierdził, że nie są spełnione łącznie przepisy art. 61 ust 1 u.p.z.p. Podano, że wyniki analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu wskazują, iż w obszarze analizowanym nie istnieje działka zabudowana w sposób, który umożliwi określenie cech dla nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu. W obszarze analizowanym znajdują się bowiem budynki typu letniskowego, wzniesione w sposób samowolny, zaś pozostały teren to teren rolniczy - na działce o nr "[...]" i nr "[...]", obręb S. K. znajduje się zabudowa zagrodowa służąca do obsługi istniejącego gospodarstwa rolnego. Powołując się na pismo Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w M. wskazano, iż prowadzone są postępowania w sprawie samowoli budowlanej na działkach znajdujących się w obszarze analizowanym, przy czym postępowania te są w toku lub są zawieszone do czasu zakończenia postępowań w sprawie uzyskania warunków zabudowy i wydania ostatecznej decyzji przez organ. Ponadto wskazano, że Wydział Architektoniczno-Budowlany Starostwa Powiatowego w M. poinformował, że w posiadanych rejestrach nie odnaleziono zapisów potwierdzających wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę lub przyjęcie zgłoszenia budowy wolnostojących budynków gospodarczych, altan lub wiat dla terenu objętego analizą urbanistyczną. Zatem w kompleksie z istniejącymi obiektami typu letniskowego położonym na wschód od jeziora K. nie istnieje budynek rekreacji indywidualnej, czy też altana ogrodowa wzniesiona zgodnie z obowiązującym prawem i dlatego nie jest możliwe wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne wskazano, że nielegalna zabudowa nie może stanowić kontynuacji funkcji oraz cech zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego. Sam fakt wybudowania obiektu na danym terenie nie świadczy o jego powstaniu zgodnie z prawem i możliwości jego uwzględnienia w analizie. Organ orzekając o warunkach zabudowy winien w analizie uwzględnić legalnie istniejące obiekty, a więc obiekty, odnośnie których wydano decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na budowę w trybie art. 35 ust. 1- 4 Prawa budowlanego oraz obiekty, odnośnie których przeprowadzono legalizację i wydano decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na wznowienie robót lub decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego w trybie art. 49 ust. 4 pkt 1 i 2 Prawa budowlanego. Organ pierwszej instancji wskazał ponadto, że z treści § 2 pkt 1 lit. a i c rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczeń i nazewnictwa stosowanych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji o warunkach zabudowy (Dz.U. z 2003r. Nr 164, poz. 1589 z późn. zm.) wynika jednoznacznie, że zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna jest innym rodzajem zabudowy aniżeli zabudowa zagrodowa w gospodarstwie rolnym i w związku z powyższym, istniejąca zabudowa zagrodowa na działce o nr "[...]" oraz nr "[...]", obręb S. K. nie stanowi kontynuacji funkcji dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej w zabudowie wolnostojącej, pełni też inną funkcję niż zabudowa rekreacji indywidualnej oraz altany ogrodowe. Tym samym uznano, że w sąsiedztwie nie zlokalizowano budynków rekreacji indywidualnej, altan ogrodowych, które charakterem oraz skalą zabudowy odpowiadają przedmiotowemu zamierzeniu inwestycyjnemu. Podano, że z punktu widzenia prawidłowości rozwiązań urbanistycznych ustalenie warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji wiązałoby się z zaprzeczeniem idei ładu przestrzennego, do zachowania której zgodnie z art. 1 ust. 2 u.p.z.o. zobowiązany jest organ zarządzający przestrzenią. Organ pierwszej instancji stwierdził zatem, że nie są spełnione łącznie przepisy art. 61 ust 1 u.p.z.p.