Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 19 maja 2011 r., sygn. I SA/Ol 320/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Czajkowski Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędzia WSA Zofia Skrzynecka (spr.) Protokolant Referent stażysta Ryszarda Judziak-Brzozowa po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 19 maja 2011 r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej kwotę 762 zł (siedemset sześćdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]", sprostowaną postanowieniem z dnia "[...]", Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił Spółce A z siedzibą w O. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r. w wysokości 8.187 zł oraz odsetki za zwłokę od niezadeklarowanych i nieuiszczonych zaliczek na ten podatek w wysokości186 zł.

Podstawę wydania w/w decyzji stanowiły ustalenia postępowania kontrolnego, z których wynikało, iż Spółka zaniżyła zobowiązanie podatkowe o wartość 3.620 zł poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty 19.050 zł, stanowiącej wartość usług budowlanych wykazanych w fakturze VAT nr "[...]" z dnia "[...]", wystawionej przez Biuro B z siedzibą w O. W opinii organu I instancji wystawca faktury nie był wykonawcą usług nią udokumentowanych, a zatem faktura potwierdzała nieprawdziwe dane dotyczące fikcyjnego zdarzenia gospodarczego.

W odwołaniu od powyższej decyzji strona, wskazując na naruszenie art. 121 § 1, art. 122 w zw. z art. 180 oraz art. 123 w zw. z art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), podniosła, że organ I instancji, oceniając materiał dowodowy sprawy w sposób tendencyjny i wybiórczy potraktował zeznania świadków poprzez przyjęcie tylko tej ich części, która dotyczyła faktów zatrudniania przez firmę B konkretnych pracowników. Według strony, organ pominął również fragmenty zeznań A.H., z których wynikało, że wykonywał on prace budowlane, do których zatrudniał ludzi z "łapanki". Ponadto organ nie dopuścił dowodu z nagrania rozmowy telefonicznej z dnia 27 maja 2010 r. A.H. i S.K. - Prezesa Spółki A, w toku której A.H. potwierdził wykonanie robót wynikających z faktury VAT nr "[...]".