Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. IV SA/Wa 2050/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Anna Szymańska, Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi Parafii E. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz skarżącej Parafii E. w W. kwotę 457 (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

IVSA/Wa2050/10

UZASADNIENIE

Zaskarżoną do Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...].09.2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy swą uprzednią decyzję z dnia [...].08.2010 r., stwierdzającą nieważność decyzji Burmistrza Miasta J. nr [...] z dnia [...].07.2006 r. (błędnie podając, iż wydano ją [...].07.2009 r.) ustalającej warunki zabudowy dla budynku zbiorowego zamieszkania z przeznaczeniem na placówkę pielęgnacyjno-opiekuńczą na terenie działek [...] i [...] obr. [...], położonych w J, przy ul. [...] róg ul. [...].

W uzasadnieniu swych rozstrzygnięć Samorządowe Kolegium Odwoławcze upatrywało podstaw do stwierdzenia nieważności owych warunków zabudowy w czterech wadliwościach decyzji o warunkach. Pierwsza to wytyczenie obszaru analizowanego z naruszeniem § 3 ust. 2 rozporządzenia z dnia 26.08.2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1588). Następnie organ nadzoru stwierdził, że sposób wyznaczenia linii zabudowy dla tej inwestycji od ul. [...] tak dla części mieszkalnej, jak i dla pozostałej części nie znajduje żadnego uzasadnienia w sporządzonej analizie i jest sprzeczne z przepisem § 4 cyt. rozporządzenia. SKO podniosło także, iż nie ustalono dla przedmiotowej inwestycji wskaźnika wielkości powierzchni nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki, ograniczając się wyłącznie do określenia udziału powierzchni biologicznie czynnej, co stanowi rażące naruszenie § 5 powołanego rozporządzenia. Organ nadzorczy stwierdził nadto, iż naruszony został § 6 tego rozporządzenia, przez ustalenie szerokości elewacji frontowych dla realizowanych budynków na max. 60 m z tolerancją 20 %, gdy wg analizy szerokość ta wynosiła dla budynków jednorodzinnych od 9 do 14 m, a jedynie stwierdzono, że w obszarze znajdują się także inne budynki, których szerokość elewacji frontowej wynosi powyżej 60 m. Rozstrzygające w postępowaniu nadzorczym Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. uznało wskazane uchybienia za przesądzające o wydaniu owej decyzji o warunkach zabudowy z rażącym naruszeniem prawa.