Wyrok WSA w Opolu z dnia 19 stycznia 2010 r., sygn. II SA/Op 375/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nieważności decyzji o stwierdzeniu nieważności decyzji w sprawie ustalenia warunków zabudowy 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz skarżącej M. B. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...], nr [...], stwierdzająca nieważność zaskarżonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu decyzji tegoż organu z dnia [...], nr [...], utrzymującej w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...], nr [...], o stwierdzeniu nieważności decyzji Burmistrza Ozimka z dnia 6 grudnia 2004 r., nr [...], ustalającej na rzecz S. i W. M. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku mieszkalnego z przeznaczeniem na budynek obory dla 10 DJP.

Wydanie zaskarżonej decyzji poprzedziło postępowanie, które miało następujący przebieg:

Decyzją z dnia [...], nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło nieważność decyzji Burmistrza Ozimka z dnia 6 grudnia 2004 r. ustalającej na rzecz S. i W. M. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku mieszkalnego z przeznaczeniem na budynek obory dla 10 DJP.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z dnia [...], nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy powołane wyżej rozstrzygnięcie uznając, że weryfikowana decyzja Burmistrza Ozimka dotknięta jest wadą nieważności, o jakiej mowa w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., tj. decyzję podjęto z rażącym naruszeniem prawa. Uzasadniając swoje stanowisko, w oparciu o powołane okoliczności faktyczne, jako wadliwe organ wskazał niezałączenie do wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy mapy odpowiadającej wymogom z art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Stwierdził, że załączona kopia mapy, na której uwidoczniono jedynie budynek przewidziany do adaptacji oraz obrys działki objętej wnioskiem, bez dodatkowego opisu, nie spełnia wymogu oznaczenia obszaru oddziaływania inwestycji, które to oznaczenie ma bezpośrednie przełożenie na określenie kręgu stron postępowania. Powołując przepis art. 61 ust. 1 w/w ustawy uznał również, że zarówno z akt sprawy, jak i z treści decyzji nie wynika, aby organ pierwszej instancji - stosownie do § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588) - przeprowadził analizę co do spełnienia określonych w art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym warunków, choć decyzja wydana została z ich określeniem. Ponadto Kolegium wywiodło, że z uwagi na zapisy ust. 4 art. 61 omawianej ustawy możliwe jest odstąpienie od spełnienia warunku tzw. dobrego sąsiedztwa, jednak zastosowanie komentowanego wyjątku wymaga jego wykazania, czego organ nie uczynił. W ocenie Kolegium, braki postępowania w tym zakresie polegały na nieustaleniu przeznaczenia terenu objętego wnioskiem oraz niezbadaniu, czy gospodarstwo inwestora przekracza średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w gminie. Powyższe braki, jak i niezbadanie rodzaju planowanej inwestycji oraz przeznaczenia terenu pod inwestycję skutkowało z kolei rażącym naruszeniem art. 7 i art. 77 K.p.a. Oceniając prawidłowość weryfikowanej decyzji organ zwrócił ponadto uwagę na niewyjaśnienie sprawy dotyczącej osoby, która podpisała wniosek (na wniosku widnieje podpis "S. i W. M."). Na koniec Kolegium podało, opierając się na orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego, że nie stanowiło naruszenia art. 59 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wydanie decyzji o warunkach zabudowy w sytuacji nałożenia przez organ nadzoru budowlanego na S. i W. M., na podstawie art. 71a ust. 1 pkt 1 i 2 Prawa budowlanego, określonych obowiązków.