Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. II SA/Ol 122/09

Dnia 28 stycznia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Protokolant Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2010 roku sprawy ze skargi K. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją z dnia "[...]" Prezydent działając poprzez Naczelnika Wydziału Architektury i Planowania Przestrzennego odmówił ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej na planowanej wolnostojącej wieży antenowej przy ulicy A, na działce nr "[...]", obręb "[...]". W decyzji podniesiono, iż inwestor

w ramach wnioskowanej inwestycji planuje lokalizację wolnostojącej stalowej wieży

o wysokości około 30 m, montaż anten sektorowych i radiolinii, montaż kontenera oraz budowę przyłącza energetycznego. Wskazano również, że na skutek publicznego obwieszczenia dotyczącego przedmiotowej inwestycji, wpłynęły pisemne protesty mieszkańców położonego w sąsiedztwie osiedla, w których zawarte zostały argumenty na potwierdzenie tezy o naruszeniu przez wnioskowaną inwestycję uzasadnionych interesów, polegających na narażeniu zdrowia osób zamieszkujących sąsiednie wobec zamierzonego przedsięwzięcia nieruchomości, a także obniżeniu wartości posiadanych nieruchomości, zlokalizowanych w bezpośrednim położeniu stacji bazowej, jak również zagrożeniu stanu techniczno-użytkowego istniejących obiektów zabudowy mieszkaniowej spowodowanych wibracjami i odchyleniami wieży na skutek silnych wiatrów i naruszeniu ładu przestrzennego dzielnicy mieszkaniowej. W decyzji wprawdzie wskazano, że ze stosownej analizy wynika, iż planowane przedsięwzięcie nie należy do tych, które mogą znacząco oddziaływać na środowisko, jednakże mając na względzie stosowane kryterium funkcjonalnego władztwa nad przestrzenią organ uznał, że właściciele nieruchomości, nad którymi inwestor przewiduje umieszczenie głównej wiązki promieniowania jednej z anten stacji bazowej telefonii komórkowej, słusznie dochodzą swych praw w kwestii naruszenia i ograniczenia ich prawa własności oraz społeczno-gospodarczego przeznaczenia posiadanego gruntu i zlokalizowanej nad nim przestrzeni inwestycyjnej. Według organu nie ulega wątpliwości, że budynki mieszkalne zlokalizowane w pobliżu wieży telefonii komórkowej straciły na swojej wartości. W opinii organu wieża stalowa o wysokości 30 m położona w otoczeniu obiektu kultu religijnego nie spełnia podstawowego wymogu określonego w art. 1 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazano przy tym, że zamierzenie inwestora jest sprzeczne z ustaleniami projektu planu, którego uchwalenie przewiduje się w październiku 2008r. W ocenie organu wnioskowane zamierzenie inwestycyjne naruszyłoby obowiązujące przepisy zawarte w art. 1 ust. 2 pkt 3, 5, 7 i art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.