Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. II SA/Gl 743/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Sędzia WSA Wojciech Organiściak, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi "A" w R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem złożonym w dniu [...] r. w Urzędzie Miejskim w P., pełnomocnik działający w imieniu inwestora - Spółki "A" SA w W., wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na "budowie stacji sieci transmisji danych systemu [...] firmy "A" na gruncie w postaci wieży kratowej o wysokości [...]m, na której zostaną zainstalowane anteny sektorowe oraz radioliniowe. U podnóża wieży posadowiona zostanie kabina telekomunikacyjna na prefabrykowanych płytach drogowych z urządzeniami nadawczo- odbiorczymi oraz doprowadzone przyłącze energetyczne"..

Usytuowanie stacji zaplanowano na działce nr 1 położonej w P. przy ulicy [...].

W wyniku rozpatrzenia tego wniosku decyzją z dnia [...]r. nr [...] Burmistrz P. odmówił ustalenia warunków lokalizacji inwestycji celu publicznego, określonego powyżej. W uzasadnieniu Burmistrz wskazał, ze wnioskowane zamierzenie inwestycyjne zlokalizowane zostało w terenie, gdzie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego utracił moc i nie obowiązuje nowo uchwalony plan, stąd też możliwe jedynie stało się wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla projektowanej inwestycji, decyzji wynikającej z zapisów ustawy z dnia [...]r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W przeprowadzonym postępowaniu dokonano analizy warunków i zasad zagospodarowania terenu zgodnie z art. 53 ust. 3 oraz zbadano warunki lokalizacji, zgodnie z art. 54 i art. 61 ust. 4 cytowanej powyżej ustawy, a przeprowadzona analiza urbanistyczna wykazała sprzeczność wnioskowanego przedsięwzięcia z przepisami odrębnymi, ukazując, że wnioskowana inwestycja narusza ład przestrzenny, godząc w interes publiczny, gdyż nie znajduje akceptacji społecznej. Zgodnie z art. 56 powołanej ustawy nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli inwestycja zgodna jest z przepisami odrębnymi. Wnioskowane przedsięwzięcie niezgodne jest z art. 1 ust. 2 pkt 1, pkt 2 oraz pkt 9 ustawy, który stanowi, że w planowaniu przestrzennym uwzględnia się wymagania ładu przestrzennego, urbanistyki i architektury, walory architektoniczne, krajobrazowe i potrzeby interesu publicznego. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ład przestrzenny oznacza ukształtowanie przestrzeni tworzące harmonijną całość. Usytuowanie zaś na wnioskowanej działce [...]m wieży stanowiłoby dysonans przestrzenny i nie jest zgodne z funkcją otoczenia. Zasady kształtowania polityki przestrzennej gminy i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele określa powołana powyżej ustawa z dnia [...] r. Ustawa ta w art. 1 ust. 2 stanowi, ze w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza wymagania ładu przestrzennego, pod pojęciem którego zdefiniowane zostało takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, społeczno- gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne. Wnioskowany przez Spółkę "A" montaż anten stanowić będzie dysonans w analizowanym obszarze, tj. w obszarze o intensywnej zabudowie jednorodzinnej nie przekraczającej 2 kondygnacji, z dużą ilością zieleni (działki, ogródki oraz tereny rekreacyjno-spacerowe). Mając powyższe na uwadze oraz wskazując zapis art. 2 pkt 4 ustawy, Burmistrz stwierdził, że lokalizacja projektowanej inwestycji jest kontrowersyjna, co potwierdziły zdecydowane i liczne protesty mieszkańców.