Wyrok WSA w Kielcach z dnia 26 lutego 2009 r., sygn. II SA/Ke 24/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 lutego 2009r. sprawy ze skargi K. R. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny po rozpatrzeniu odwołania K. R. od decyzji Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...], nie stwierdzającej u niej choroby zawodowej - alergicznego nieżytu nosa - wymienionej pod poz. 12 wykazu chorób zawodowych, określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych ( Dz. U. Nr 132 poz. 1151), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ ten wskazał, że Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny po otrzymaniu w dniu 21 listopada 2006r. wniosku Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy wszczął postępowanie, w wyniku którego ustalił, że K. R. pracowała w latach 1977-2006 jako pielęgniarka w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych ( obecna nazwa Świętokrzyskie Centrum Psychiatrii) w M., a następnie w Zespole Opieki Zdrowotnej we W. i była w latach 1977-1979 oraz 1982-2006 narażona na działanie czynników drażniących i uczulających, takich jak leki, środki dezynfekcyjne, lateks, narzędzia niklowe i inne, które mogły spowodować powstanie choroby zawodowej. Postępowanie diagnostyczno - orzecznicze w sprawie rozpoznania choroby zawodowej zostało przeprowadzone dwuinstancyjnie przez upoważnione jednostki orzecznicze: Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy oraz w trybie odwoławczym przez Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego, który w trakcie trwającej od 14 stycznia do 2 lutego 2008 hospitalizacji wykonał szereg specjalistycznych badań, a w dniu 28 kwietnia 2008r. wydał ostateczne, mające zgodnie z art. 84 § 1 kpa cechy opinii biegłego, orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania u K. R. choroby zawodowej. W uzasadnieniu tego orzeczenia szczegółowo opisano rodzaj wykonywanych badań i testów oraz stwierdzono, iż biorąc pod uwagę wywiad zawodowy i chorobowy, dane z dokumentacji lekarskiej oracz ujemne wyniki przeprowadzonych testów alergicznych, brak jest podstaw do rozpoznania choroby zawodowej pod postacią alergicznego nieżytu nosa. Ponadto Instytut w piśmie z dnia 2 czerwca 2008r. bardzo szczegółowo wyjaśnił fakt nierozpoznania u K. R. choroby zawodowej. Wyjaśnienia te w ocenie organu odwoławczego "nie są sprzeczne z materiałem dowodowym, są rzeczowe i przekonywująco uzasadnione i nie pozostawiają wątpliwości iż okoliczność nierozpoznania choroby zawodowej została udowodniona". To orzeczenie było dla organu I instancji podstawą do wydania decyzji o braku podstaw do stwierdzenia u K. R. choroby zawodowej. Organ odwoławczy podkreślił, że organ wydający decyzję jest związany treścią orzeczenia lekarskiego w zakresie poczynionych w nim ustaleń, to jest dotyczących schorzeń i jego przyczyn. Oznacza to, że organy inspekcji sanitarnej podejmując decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia są związane orzeczeniem lekarskim wydanym w sprawie i nie mają one prawa do samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej, prowadzącej do odmiennego rozpoznania schorzenia. W ocenie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego postępowanie diagnostyczno - orzecznicze zostało przeprowadzone prawidłowo, a wydane w sprawie orzeczenia są zgodne w kwestii nierozpoznania u K. R. choroby zawodowej i nie są sprzeczne z materiałem dowodowym oraz w sposób jasny i czytelny uzasadniają brak podstaw do jej rozpoznania. Nadto zdaniem organu odwoławczego organ I instancji w sposób wyczerpujący zebrał i rozpatrzył materiał dowodowy, a następnie na jego podstawie prawidłowo ocenił, że okoliczność niestwierdzenia u K. R. choroby zawodowej została udowodniona. Odnosząc się do zawartego w odwołaniu żądaniu przeprowadzenia ponownych badań z użyciem roztworów płynów dezynfekcyjnych oraz płynów stosowanych w aptece, laboratorium analiz lekarskich, na bloku operacyjnym oraz na oddziale położniczo - ginekologicznym i noworodków organ odwoławczy wskazał, że żądanie to uważa za bezzasadne, gdyż jednostki diagnostyczno - orzecznicze dysponowały danymi o narażeniu zawodowym K. R. i przeprowadziły szereg specjalistycznych badań, które wykluczyły u niej istnienie choroby zawodowej. W piśmie z dnia 5 grudnia Powiatowy Inspektor Sanitarny zawiadomił Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy jakie czynniki chemiczne i środki dezynfekcyjne stosowane były w miejscu pracy skarżącej. Strona w odwołaniu prosi o ponowne badanie z substancjami i płynami identycznymi, jakie Powiatowy Inspektor Sanitarny przekazał do WOMP. W związku z tym organ odwoławczy wskazał, ze nie znajduje uchybień prawnych i merytorycznych w przeprowadzonym przez organ I instancji postępowaniu.