Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Kr 865/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędziowie WSA Halina Jakubiec WSA Tadeusz Wołek Protokolant Monika Pilch po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2009r. sprawy ze skargi T. B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 4 lipca 2008r nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 04.07.2008r. nr [...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 5 pkt 4a i art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006r. nr 122, poz. 851 z późn. zm.) i § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. nr 132, poz. 1115), utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] 2008r. znak: [...] o braku podstaw do stwierdzenia u T. B. choroby zawodowej pod postacią przewlekłego zatrucia tlenkiem węgla i następstw wywołanych działaniem tlenku węgla, wymienionej w poz. 1 wykazu chorób zawodowych, będącym załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002r.

Organ odwoławczy przyjął za prawidłowe ustalenia faktyczne dokonane przez organ I instancji o tym, że T. B. był zatrudniony w latach 1972 - 1997 w stołówkach PKP na stanowiskach: kuchmistrz, kucharz. Kucharz - szef kuchni, starszy kucharz - garmaż i był okresowo narażony na tlenek węgla, którego stężenie przekraczało najwyższe dopuszczalne stężenie 1,4 - 2,1 - krotnie.

Organ podkreślił, że wydana decyzja organu I instancji jest merytorycznie uzasadniona. W sprawie orzekały bowiem dwie jednostki służby zdrowia właściwe do rozpoznawania chorób zawodowych tj. Ośrodek Medycyny Pracy (orzeczenie lekarskie nr [...] z [...] 2003r. znak [...]) oraz Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego (orzeczenie lekarskie z [...] 2006r. nr [...]) - placówka naukowo-badawcza resortu zdrowia i opieki społecznej rozstrzygająca w sprawach spornych i wątpliwych, której orzeczenia są merytorycznie ostateczne. W ten sposób został wyczerpany tryb postępowania przewidziany przepisem § 7 cytowanego na wstępie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002r. Orzeczenia wskazanych jednostek lekarskich w sposób szczegółowy, wyczerpująco i jednoznacznie dowodzą braku podstaw do rozpoznania u skarżącego choroby zawodowej wymienionej w poz. 1 wykazu chorób zawodowych. Stwierdzono bowiem, że wykonane u skarżącego badania, zwłaszcza toksykologiczne, konsultacja neurologiczna, psychiatryczna i psychologiczna nie dają podstaw do rozpoznania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy stanem zdrowia a narażeniem na tlenek węgla. Badania czynnościowe układu oddechowego wykazały pełna jego wydolność w zakresie wentylacji i wymiany gazowej w płucach.