Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 15 września 2008 r., sygn. II SA/Gl 772/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędzia NSA Leszek Kiermaszek, Protokolant starszy sekretarz sądowy Magdalena Jankowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 września 2008 r. sprawy ze skargi E. G. i C. G. na uchwałę Rady Miejskiej w J. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części odnoszącej się do terenu oznaczonego symbolem "[...]", 2. zasądza od Gminy J. solidarnie na rzecz skarżących kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z dnia [...] r. obecnie skarżący C. i E. G. wnieśli w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) skargę na uchwałę nr [...] Rady Miejskiej J. z dnia [...]r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "[...]" w J. Skarżący domagali się stwierdzenia nieważności opisanej uchwały. W uzasadnieniu skargi podali, że pismem z dnia [...]r. wystąpili do Rady Miejskiej w J. z żądaniem usunięcia naruszenia prawa polegającego na tym, że przeznaczenie terenu położonego między ulicami [...] - [...] - [...] ustalone w przedmiotowym planie nie jest zgodne ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Zaskarżona uchwała ustala przeznaczenie terenu w sposób niezgodny z ich żądaniami, naruszając ich prawa, a nadto zmierza do legalizacji bezprawnych działań organów administracji miejskiej. Przedmiotowa uchwała podjęta została też z naruszeniem prawa, a w szczególności przepisu art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. nr 80, poz. 717 ze zm.), zgodnie z którym miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego musi być zgodny z wcześniej uchwalonym studium. W obowiązującym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta J. przyjętym uchwałą nr [...] Rady Miejskiej J. z dnia [...]r. obszar leżący wzdłuż ul. [...], w skład którego wchodzi ich nieruchomość oznaczono jako tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej o niskiej intensywności ukształtowane. Przewidziano także ich przeznaczenie pod: zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z towarzyszącymi usługami, zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, obiekty i budynki użyteczności publicznej, sieci i urządzenia infrastruktury technicznej, ulice dojazdowe, miejsca postojowe i garaże, zieleń osiedlową ogólnodostępną urządzoną, obiekty i urządzenia sportowo-rekreacyjne, place zabaw i.t.p., zieleń izolacyjną oraz urządzenia służące ochronie środowiska. Studium dopuściło także dla tego terenu m.in.: nieuciążliwe funkcje usługowe i produkcyjne, na odpowiednio dużych działkach, umożliwiających izolację od podstawowego i sąsiadującego z działką przeznaczenia mieszkaniowego oraz eliminację ewentualnych uciążliwości, wyraźnie jednak zakazując lokalizacji innych rodzajów użytkowania, handlu hurtowego, obiektów produkcyjnych. Tereny, o których była mowa wyżej w planie miejscowym zostały oznaczone symbolem [...], dla których podstawową funkcją ma być zabudowa usługowa wraz z niezbędną obsługą komunikacyjną, powiązanymi sieciami i obiektami infrastruktury technicznej oraz zielenią. Dopuszczalną funkcją ma być produkcja, składowanie oraz mieszkalnictwo jednorodzinne wyłącznie w zakresie remontów i modernizacji obiektów istniejących bez prawa ich rozbudowy, obiekty towarzyszące, takie jak garaże, budynki gospodarcze i wiaty. Zakazane mają być funkcje uciążliwe i funkcje zaliczane do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko wymagające sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, za wyjątkiem inwestycji liniowych celu publicznego w zakresie infrastruktury technicznej i drogowej. Jednocześnie zakładane jest stopniowe zanikanie mieszkalnictwa w tym rejonie. Powyższe rozwiązania są zatem zdaniem skarżących rażąco niezgodne z wcześniejszymi ustaleniami studium, z drugiej zaś strony w całkowicie nieuzasadniony sposób uszczuplają ich prawa jako właścicieli nieruchomości. Ustalone w planie przeznaczenie wspomnianego terenu w znaczącym stopniu zmienia dotychczasowy sposób jego zagospodarowania. Teren ten tworzą niewielkie i gęsto zabudowane nieruchomości, poprzedzielane niewielkimi enklawami pozbawionymi zabudowy. Świadczy to ewidentnie, że teren ten może być wykorzystywany tylko dla celów budownictwa jednorodzinnego. Kwestionowana przez skarżących treść ustaleń planu miejscowego ewidentnie świadczy o tym, że zamiarem Rady Miejskiej w J. były wyłącznie działania zmierzające do legalizacji funkcjonującej na tym terenie od kilku lat hurtowni materiałów budowlanych "[...]", która powstała wbrew wymaganiom wcześniej obowiązującego planu miejscowego i z naruszeniem przepisów prawa budowlanego. W sprawach związanych z realizacją tej hurtowni i jej użytkowaniem wielokrotnie też wyrokował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach.