Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2008 r., sygn. II SA/Wa 1606/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Iwona Dąbrowska, Sędzia WSA - Janusz Walawski (spr.), Asesor WSA - Jarosław Trelka, Protokolant - Dorota Kwiatkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi Z. D. na orzeczenie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia orzeczenia dyscyplinarnego - oddala skargę -

Komendant Wojewódzki Policji w B., działając na podstawie art. 135s ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277), po rozpatrzeniu sprawy w wyniku wznowienia postępowania dyscyplinarnego, w dniu [...] maja 2007 r. wydał orzeczenie nr [...], którym odmówił uchylenia własnego orzeczenia z dnia [...] września 2002 r. nr [...] o wymierzeniu Z. D. kary dyscyplinarnej - wydalenia ze służby w Policji. W jego uzasadnieniu podał m. in., że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 6 grudnia 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 1929/06 uchylił orzeczenie dyscyplinarne Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] oraz utrzymane nim w mocy orzeczenie organu pierwszej instancji w przedmiocie odmowy uchylenia orzeczenia dyscyplinarnego. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał na niepełne ustalenie stanu faktycznego oraz nieprawidłową kwalifikację prawną zarzucanego czynu. W ocenie Sądu, w toku wznowionego postępowania naruszono podstawową zasadę procesową - in dubio pro reo - wynikającą z art. 135g ustawy o Policji: "...skoro podstawowym dokumentem, na którym winien się oprzeć dowód o uznaniu skarżącego winnym przypisanego mu czynu jest protokół z przeprowadzonego badania przy użyciu wskazanego w nim urządzenia i kiedy organ nie dysponuje tym dowodem, to należało z większą wnikliwością i starannością dokonać analizy dowodu w postaci rejestru (...). Reasumując, żeby wykluczyć powyższą wątpliwość, organ powinien przesłuchać w charakterze świadka P. D. na wskazane powyżej okoliczności ...". W dalszej kolejności Sąd - przywołując art. 135j ust. 2 pkt 4 i 5 ustawy o Policji - wskazał, iż niezwykle istotnym elementem orzeczenia jest również opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu, a w szczególności kwalifikacja prawna i uznanie winnym. Zdaniem Sądu: " ... W rozpoznawanej sprawie nie skierowano do sądu aktu oskarżenia wobec skarżącego i w konsekwencji nie doszło do uznania go winnym popełnienia czynu o znamionach przestępstwa lub wykroczenia, bowiem prawomocnym postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej w B. z dnia [...] grudnia 2002 r. sygn. Akt [...], umorzono śledztwo z uwagi na niedopatrzenie się w działaniu skarżącego cech przestępstwa lub wykroczenia. Pozostawienie zaś w tej sytuacji, w kwalifikacji prawnej orzeczenia dyscyplinarnego zarzutu popełnienia przez skarżącego m.in. przestępstwa z art. 180 kk naruszałoby konstytucyjną zasadę zawartą w art. 175 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, bowiem zgodnie z treścią tego przepisu, wymiar sprawiedliwości w Rzeczypospolitej Polskiej sprawują Sąd Najwyższy, sądy powszechne, sądy administracyjne oraz sądy wojskowe. Wobec powyższego, w rozpoznawanej sprawie doszło do naruszenia przepisów postępowania i prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy. (...)". Uwzględniając ocenę dokonaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w toku wznowionego postępowania przeprowadzono czynności dowodowe ograniczone do przyczyn wznowienia. W celu eliminacji dotychczasowej kwalifikacji prawnej zarzucanego Z. D. czynu, postanowieniem Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. z dnia [...] kwietnia 2007 r. kwalifikację czynu zmieniono na art. 132 ust. 3 pkt 6 ustawy o Policji, zgodnie z którym przewinieniem dyscyplinarnym jest czyn polegający na stawieniu się do służby w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka oraz spożywanie alkoholu lub podobnie działającego środka w czasie służby albo w obiektach lub na terenie zajmowanym przez Policję. Przesłuchano również w charakterze świadka P. D., który w dniu zdarzenia przeprowadzał badanie stanu trzeźwości ww. Ponadto, przy rozstrzyganiu przedmiotowej sprawy wzięto pod uwagę pozostałe dowody, w tym uzyskane z Sekcji [...], w której przeprowadzone było w dniu [...] sierpnia 2002 r. badanie zawartości alkoholu w organiźmie Z. D., poprzez pomiar stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, dokumentację związaną z badaniem dokonanym urządzeniem typu Alcomat Siemens M52052 A-18 nr D8-804. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego nie pozwoliła na spełnienie żądania ww. i uchylenia orzeczenia dyscyplinarnego Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. o wymierzeniu mu kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby.