Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 listopada 2020 r., sygn. II SA/Po 92/20

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Asesor WSA Jan Szuma (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 listopada 2020 r. sprawy ze skargi M. K. na orzeczenie Komendanta Policji z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary nagany 1. uchyla zaskarżone orzeczenie oraz poprzedzające je orzeczenie Komendanta Powiatowego Policji w [...] z dnia [...] października 2019 r., nr [...], [...], 2. zasądza od Komendanta Policji na rzecz skarżącego M. K. kwotę [...](słownie: [...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Orzeczeniem z dnia [...] listopada 2019 r., [...] ([...]) Komendant Policji (zwany dalej "Komendantem Wojewódzkim") utrzymał w mocy orzeczenie Komendanta Powiatowego Policji w [...] (zwanego dalej "Komendantem Powiatowym") z dnia [...] października 2019 r., [...] ([...]) w sprawie uznania asp. szt. M. K. winnego popełnienia czynu zaniechania czynności służbowej i wymierzenia mu z tego tytułu kary nagany.

Powyższe rozstrzygnięcia wydano w następujących okolicznościach udokumentowanych w aktach sprawy.

Postępowanie dyscyplinarne w stosunku do M. K. zostało zainicjowane w wyniku zawiadomienia prokuratora Prokuratury Rejonowej w [...] w dniu [...] lipca 2018 r. o wydaniu postanowienia w przedmiocie postawienia skarżącemu zarzutów (zob. k. 1-2 akt administracyjnych). Przedstawiony zarzut dotyczył niedopełnienia obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz pragmatyki służbowej. Ustalono, że w dniu [...] listopada 2017 r., po zleceniu nadzorującemu służbę asp. P. S. oraz funkcjonariuszom służby drogowej ustalenie personaliów sprawcy zdarzenia drogowego przebywającego pod adresem ul. [...] w [...] i sprawdzenie jego stanu trzeźwości, skarżący nie zareagował bezzwłocznie na przekazaną informację o braku ustalenia stanu trzeźwości domniemanego kierowcy pojazdu. Tymczasem wobec osoby P. M. (domniemanego kierowcy pojazdu) zachodziło uzasadnione podejrzenie, że mógł on kierować pod wpływem alkoholu pojazdem marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] w trakcie zdarzenia drogowego. M. K. nie wydał polecenia ponownego wejścia do lokalu, ustalenia personaliów osoby kierującej pojazdem i wykonania badania stanu trzeźwości, czym miał działać na szkodę pokrzywdzonego tego zdarzenia (M. G.) oraz na szkodę interesu publicznego.