Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 listopada 2007 r., sygn. I SA/Ol 424/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tadeusz Piskozub, Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod (spr.), asesor WSA Renata Kantecka, Protokolant Jacek Kłos, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 28 listopada 2007 r. sprawy ze skargi H. Ch. i M. Ch. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowej oraz umorzenia odsetek za zwłokę oddala skargę

Zaskarżoną decyzją z "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania H. i M. C. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" Nr "[ ...]" odmawiającej rozłożenia na 36 rat zapłaty zaległości podatkowej w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005r. oraz umorzenia odsetek za zwłokę od ww. zaległości podatkowej , utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Pismem z dnia 23.01.2007r. H. i M. C. wnieśli o rozłożenie na 36 rat zaległości podatkowej w wysokości 15.800 zł, w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości. Prośbę małżonkowie uzasadnili trudną sytuacją życiową i finansową , spowodowaną złym stanem zdrowia H. C. przeszła operację żołądka, zaś M. C. oczekuje na operację oczu. Podniesiono , iż zły stan zdrowia był przyczyną likwidacji działalności gospodarczej , prowadzonej przez M. C. w formie spółki cywilnej. Wskazano także, iż posiadane środki finansowe nie zostały przeznaczone na cele mieszkaniowe, ale "na lekarzy". Podkreślono, iż banki odmówiły udzielania pożyczki. Nadto wskazano na fakt zapłaty kwoty 2.000 zł. Pismem z dnia 19.02.2007r. M. C. wniósł o umorzenie odsetek za zwłokę od powyższej zaległości.

Naczelnik Urzędu Skarbowego, kierując się treścią art. 67a § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, po przeprowadzeniu postępowania podatkowego stwierdził, iż instytucja umorzenia jak i rozłażenia na raty zaległości podatkowej jest stosowana przez organ podatkowy tylko w przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami. Organ podatkowy zobowiązany jest rozważyć czy rezygnacja z określonych wpływów do budżetu państwa uzasadniona jest wyjątkowością sytuacji w jakiej znalazł się podatnik. Z dokonanych przez organ podatkowy ustaleń wynikało, że małżonkowie prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. W mieszkaniu zamieszkuje również dorosły syn, który pobiera zasiłek dla bezrobotnych i miesięcznie przekazuje 100 zł na opłatę czynszu. Ustalono również, iż wnioskodawcy otrzymują świadczenia emerytalne w łącznej kwocie 1.778,93 zł. Nie posiadają, poza mieszkaniem o powierzchni 32,5 m2 innych składników majątkowych. Miesięczne koszty związane z utrzymaniem gospodarstwa domowego oraz wydatki na leczenie wynoszą łącznie 1.314 zł, pozostałe środki pieniężne przeznaczane są na bieżące utrzymanie np. zakup żywności. Organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził ponadto, że wnioskodawcy ponoszą stałe wydatki na leczenie. W świetle powyższego , oceniając zgromadzony materiał dowodowy uznał, iż przedstawiona sytuacja nie ma charakteru wyjątkowego, na powstanie którego podatnicy nie mieli, bądź takiego który powstał niezależnie od ich działań, tym samym brak jest podstaw do przyznania ulgi w postaci rozłożenia na raty zaległości podatkowej. Organ podatkowy stwierdził, iż przedmiotowa zaległość powstała z uwagi na nie wypełnienie obowiązku nałożonego przez ustawodawcę. Podkreślił, że składając w dniu 28 lutego 2005r. oświadczenie o przeznaczeniu przychodu ze sprzedaży w ciągu dwóch lat na własne cele mieszkaniowe podatnicy byli świadomi ciążącego na nich obowiązku. W ocenie organu podatkowego za nie wywiązanie się z dobrowolnie podjętego zobowiązania , nie zabezpieczenie odpowiednich środków pieniężnych na ten cel, ponoszą wyłączną odpowiedzialność. Nadto organ pierwszej instancji wskazał, iż wysokość wydatków związanych z utrzymaniem domu, spłatą kredytów oraz koszty leczenia nie noszą znamion wyjątkowości, gdyż ponosi je ogół społeczeństwa. Kierując się wysokością uzyskiwanych dochodów przez wnioskodawców i ponoszonych wydatków stwierdził, iż przyznanie ulgi w postaci rozłożenia zaległości podatkowej na raty i umorzenia odsetek nie gwarantuje, iż raty będą spłacane terminowo i w pełnej wysokości . Stwierdził także, że ważny interes podatnika nie zwalnia organu podatkowego z obowiązku dbałości o interes Skarbu Państwa utożsamiany z interesem publicznym.