Wyrok WSA w Kielcach z dnia 22 czerwca 2007 r., sygn. II SA/Ke 205/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie Sędzia WSA Danuta Kuchta,, Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Protokolant Sekretarz sądowy Andrzej Stolarski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi G. L. na orzeczenie Komendanta Policji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wydalenia ze służby oddala skargę.

Uzasadnienie

Orzeczeniem nr [...] z dnia [...] Komendant Policji na podstawie art. 135n ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji (Dz.U. z 2002r. Nr 7, poz. 58 ze zm.) utrzymał w mocy orzeczenie Komendanta Policji nr [...] z dnia [...] w przedmiocie stwierdzenia winy i wymierzenia st. sierżantowi G. L. kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby.

Wymieniony policjant został obwiniony o to, że w dniu 19 października 2006r. w K. pełniąc służbę patrolową w patrolu zmotoryzowanym jako funkcjonariusz publiczny, działając wspólnie i w porozumieniu ze st. sierżantem M. Ł. przyjął od P. P. korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie [...]zł w zamian za odstąpienie od czynności służbowych, dotyczących ujawnienia popełnienia wykroczenia drogowego polegającego na przejechaniu przez skrzyżowanie na czerwonym świetle tj. o czyn określony w art. 132 ust. 1 ustawy o Policji stanowiący naruszenie dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 2 ustawy o Policji i jednocześnie wyczerpujący znamiona czynu z art. 228 § 3 kodeksu karnego.

W odwołaniu od orzeczenia Komendanta Policji G. L. podnosił, że rozstrzygnięcie jest niesłuszne, wydane przedwcześnie i w oparciu o niepełny materiał dowodowy. Zdaniem policjanta, skoro zarzucany mu czyn ściśle wiąże się z przestępstwem o jakim mowa w art. 228 kk, to zasadnym byłoby wstrzymanie się z orzeczeniem do czasu zweryfikowania przez niezawisły Sąd materiału dowodowego i wydania wyroku. Twierdzi, że jest niewinny a organ uznając Go za winnego oparł się wyłącznie na wątpliwych dowodach i domniemaniach. Kwestionuje okoliczności podane przez pokrzywdzonego ponieważ przeszukanie dokonane bezpośrednio po zdarzeniu nie potwierdziło na posiadanych banknotach linii papilarnych pokrzywdzonego. Kontrowersje budzi również sposób Jego okazania a następnie rozpoznania przez pokrzywdzonego.