Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 2006 r., sygn. III SA/Wr 172/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca) Asesor WSA Anetta Chołuj Protokolant Jolanta Ryndak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 15 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] nr [...] (znak [...]) w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją wydaną w postępowaniu odwoławczym, z dnia [...] o numerze [...], Państwowy Wojewódzki D. Inspektor Sanitarny we W. utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. z [...] nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w postaci uszkodzenia słuchu wywołanego hałasem, ujętej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych (zał. do rozp. RM z 18 listopada 1983 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych; Dz. U. Nr 65,poz.294 ze zm.) u Z. W.

W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia na wstępie organ odwoławczy przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie. Jak wskazano - Z. W. pracował w Zakładach Urządzeń Górniczych A w W. od 20.06.1977 r. do 31.03.1999 r. jako spawacz-ślusarz (w czasie od 20.06.1077 r. do 16.01.1990 r. oddelegowany do B), w Przedsiębiorstwie Usługowo-Handlowym C Sp. z o.o. w likwidacji w W. w okresie od 01.04.1999 r. do 30.11.1999 r. w charakterze spawacza, od 1999 roku przebywał na rocznej rencie, zasiłku dla bezrobotnych, zaś od 01.12.2003 r. pracuje jako pracownik fizyczny - dozorca obiektu - wykonując pracę bez narażenia na hałas. Z charakterystyki stanowisk pracy wynika zdaniem organu, iż przez okres swojej pracy zawodowej Z. W. pracował w narażeniu na ponadnormatywny hałas przez okres 13 lat.

Ze względu na występujące dolegliwości - rozpatrywanie sprawy dotyczącej choroby zawodowej w tym przypadku rozpoczęte zostało w 1999 r. w W. Ośrodku Medycyny Pracy w W., gdzie po wykonaniu badań wydano dnia 15.12.1999 r. orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej z opinią: " nie rozpoznano zawodowego uszkodzenia słuchu ze względu na charakter krzywej audiometrycznej (płaski). Średnie ubytki słuchu po uwzględnieniu poprawki na wiek (17dB) wynoszą: ucho prawe 57,6 dB i ucho lewe 61,0 dB. Szept obustronnie po jeden metr. Wskazana inwalidyzacja z ogólnego stanu zdrowia. Nie może pracować w hałasie ponad 85 dB(A)". Następnie zainteresowany został poddany badaniom w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S., który na podstawie wykonanych specjalistycznych badań wydał dnia [...] orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - przewlekłego urazu akustycznego uzasadniając swoje stanowisko tym, iż rozpoznano "Niedosłuch odbiorczy obustronny. W badaniach dodatkowych audiologicznych - nie stwierdzono cech charakterystycznych dla przewlekłego urazu akustycznego. Powyższe nie uzasadnia przyjęcia zawodowej etiologii rozpoznanego niedosłuchu. Średnie ubytki słuchu po odjęciu poprawki na wiek wynoszą UP- 48dB, UL- 39dB ".