Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 padziernika 2006 r., sygn. II SA/Rz 497/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Anna Lechowska Sędziowie WSA Robert Sawuła /spr./ AWSA Joanna Zdrzałka Protokolant sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólno-Administracyjnym na rozprawie w dniu 19 października 2006 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

II SA/Rz 497/06

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. R. jest decyzja Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (PWIS) z [...].03.2006r. Nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w postaci uszkodzenia słuchu wywołanego hałasem. W sprawie tej wydany został prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) w Rzeszowie z 9.12.2004r. SA/Rz 77/03, mocą którego uchylono decyzję PWIS z [...].12.2002r. Nr [...], którą z kolei organ utrzymywał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego (PPIS) w S. z [...].09.2002r. Nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia u A. R. choroby zawodowej w postaci uszkodzenia słuchu wywołanego hałasem. Uchylając decyzję organu odwoławczego WSA w Rzeszowie jako podstawę uwzględnienia skargi wskazał przepis art.145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm., zwana dalej Ppsa). Dokonując wykładni przepis prawa materialnego, które w sprawie miało zastosowanie, a ściślej przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 18.11.1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 65, poz.294 ze zm. Zwane dalej rozporządzeniem w sprawie chorób zawodowych), Sąd uwypuklił, iż stwierdzenie choroby zawodowej przez inspektora sanitarnego wymaga rozpoznania uszkodzenia słuchu, jako wywołanego hałasem przez jednostkę medyczną wymienioną w § 7 ust.1 - 3 cyt. uprzednio rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych i ustalenia w postępowaniu administracyjnym, że pracownik przy wykonywaniu pracy był narażony na hałas, jako czynnik szkodliwy dla zdrowia. Sąd dokonał oceny wydanych w sprawie orzeczeń lekarskich sporządzonych przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy (WOMP) oraz Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego (IMPiZŚ) w S., uznając iż w orzeczeniach tych przyjęto nie przewidziane prawem dodatkowe kwalifikatory choroby zawodowej słuchu w postaci stopnia jego uszkodzenia i okresu pojawienia się objawów, wykraczając w ten sposób poza prawne określenie tego schorzenia. Sąd wskazał, iż tego rodzaju kwalifikatory zostały wprowadzone do przepisów dopiero w 2002r., ale w sprawie, z racji daty wszczęcia postępowania, nie miały zastosowania. Sąd doszedł do przekonania, iż wydane w sprawie orzeczenia lekarskie, na których podstawie zapadła zaskarżona decyzja, nie spełniały wymogów stawianych dowodom, mającym mieć walor opinii biegłego. Sąd zalecił, aby w ponownie prowadzonym postępowaniu organ wezwał skarżącego do wskazania dowodów na okoliczność, iż hałas na który był narażony w zakładzie przekraczał normatywy w większym zakresie niż to ustalono oraz po ich przeprowadzeniu uzyskał uzupełnienie opinii lekarskich, tak by odpowiadały wskazaniom Sądu.