Wyrok WSA w Lublinie z dnia 25 kwietnia 2006 r., sygn. II SA/Lu 164/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor, Asesor Bogusław Wiśniewski, Protokolant Referent Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2006 r. sprawy ze skargi A.P. oraz U.P. na decyzję Wojewody z dnia [...] r.Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Wojewody na rzecz U.P. i A.P. kwotę 200 (dwieście) zł tytułem kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2005 r., wydaną na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 4 oraz art. 146 § 2 i art. 151 § 2 kodeksu postępowania administracyjnego Prezydent Miasta [...] stwierdził, że decyzja Kierownika Urzędu Rejonowego [...] z dnia [...] czerwca 1997 r. Nr [...], udzielająca M.S. pozwolenia na budowę budynku mieszkalno-gospodarczego na działce o numerze ewidencyjnym [...], położonej przy ul. [...], wydana została z naruszeniem prawa, ponieważ strony U. i A.P. nie brali udziału w postępowaniu i odmówił uchylenia wymienionej decyzji, ponieważ nowa decyzja odpowiadałaby w swej istocie decyzji dotychczasowej.

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji ustalił, że decyzja o pozwoleniu na budowę wydana została na wniosek inwestora w oparciu o przedłożony projekt budynku mieszkalno-gospodarczego, decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia [...]maja 1997 r., dowód stwierdzający prawo dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz zgodę właścicielek sąsiedniej nieruchomości na lokalizację budynku po granicy działek. Organ podniósł również, że w dniu wydawania decyzji o pozwoleniu na budowę wniosek był kompletny i nie było podstaw do odmowy wydania pozwolenia. Projektowany budynek spełniał też wymogi decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zgodnie z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą z dnia [...] listopada 1994 r. Nie mógł być brany pod uwagę plan szczegółowego zagospodarowania przestrzennego Osiedla "[...]", ponieważ przestał on obowiązywać w dniu 27 grudnia 1994 r. W ocenie organu pierwszej instancji plan miejscowy oraz warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie pozwalały na budowę zarówno budynku mieszkalnego do wysokości do 2 kondygnacji, jak i budynku mieszkalno-gospodarczego. Budynek inwestora jest budynkiem o funkcji w przeważającej części mieszkalnej. Część gospodarcza składa się z pomieszczenia o pow. 6,30 m2, co jest zgodne z decyzją o warunkach zabudowy, określającą dopuszczalną powierzchnię gospodarczą na 20 m2. Organ stwierdził również, że zarzuty małż. P. dotyczące braku nasłonecznienia ich nieruchomości, usychania roślinności, nadmiernego hałasu itp. są nieuzasadnione. Budynek inwestora M. S. nie należy do inwestycji uciążliwych dla środowiska i nie pogarsza warunków użytkowania działki sąsiedniej.