Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 marca 2006 r. - Beemsterboer Coldstore Services BV przeciwko Inspecteur der Belastingdienst - Douanedistrict Arnhem. - Sprawa C-293/04., sygn. C-293/04

Sprawa C‑293/04

Beemsterboer Coldstore Services BV

przeciwko

Inspecteur der Belastingdienst - Douanedistrict Arnhem

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof te Amsterdam)

Retrospektywne pokrycie należności celnych przywozowych lub wywozowych - Artykuł 220 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 - Zastosowanie ratione temporis - System współpracy administracyjnej z udziałem organów państwa trzeciego - Pojęcie „nieprawidłowego świadectwa” - Ciężar dowodu

Opinia rzecznika generalnego J. Kokott przedstawiona w dniu 8 września 2005 r.  

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 marca 2006 r.  

Streszczenie wyroku

1.     Środki własne Wspólnot Europejskich - Pokrycie należności celnych przywozowych lub wywozowych po zwolnieniu towaru

(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2700/2000; rozporządzenie Rady nr 2913/92, art. 220 ust. 2 lit. b))

2.     Pochodzenie towarów - System preferencji taryfowych

(rozporządzenie Rady nr 2913/92, art. 220 ust. 2 lit. b))

3.     Środki własne Wspólnot Europejskich - Pokrycie należności celnych przywozowych lub wywozowych po zwolnieniu towaru

(rozporządzenie Rady nr 2913/92, art. 220 ust. 2 lit. b))

1.     Artykuł 220 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, w brzmieniu nadanym rozporządzeniem nr 2700/2000, ma zastosowanie do długu celnego, którego powstanie i retrospektywne pokrycie nastąpiły przed wejściem w życie rozporządzenia nr 2700/2000.

Omawiany przepis, który określa przesłanki zwolnienia podmiotu zobowiązanego do uiszczenia należności celnych z retrospektywnego pobrania należności celnych przywozowych w konsekwencji błędu organów celnych, stanowi przepis materialny i nie powinien co do zasady być stosowany do okoliczności zaistniałych przed jego wejściem w życie. Jednakże wspólnotowe przepisy materialne mogą wyjątkowo być interpretowane jako odnoszące się do okoliczności zaistniałych przed ich wejściem w życie w zakresie, w jakim w świetle ich brzmienia, celu lub struktury jest oczywiste, że musi im zostać nadany taki skutek.