Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 września 2004 r. - Królestwo Hiszpanii (C-184/02) i Republika Finlandii (C-223/02) przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej. - Sprawy połączone C-184/02 oraz C-223/02., sygn. C-184/02 oraz C-223/02

Sprawy połączone C-184/02 i C-223/02

Królestwo Hiszpanii i Republika Finlandii

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej

Dyrektywa 2002/15/WE - Organizacja czasu pracy pracowników transportu drogowego - Kierowcy pracujący na własny rachunek - Podstawa prawna - Swoboda wykonywania zawodu - Zasada równego traktowania - Proporcjonalność- Obowiązek uzasadnienia

Streszczenie wyroku

1.        Transport - Transport drogowy - Przepisy w zakresie polityki społecznej i bezpieczeństwa drogowego - Dyrektywa 2002/15 w sprawie organizacji czasu pracy - Podstawa prawna

(art. 71 ust. 1 lit. c) i d) WE; dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/15)

2.        Prawo wspólnotowe - Zasady - Prawa podstawowe - Swoboda wykonywania działalności zawodowej - Ograniczenia - Przesłanki - Dyrektywa 2002/15 w sprawie organizacji czasu pracy - Przepisy w stosunku do kierowców pracujących na własny rachunek - Przepisy uzasadnione interesem ogólnym bezpieczeństwa drogowego - Brak naruszenia omawianej zasady

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/15)

3.        Transport - Transport drogowy - Przepisy w zakresie polityki społecznej i bezpieczeństwa drogowego - Dyrektywa 2002/15 w sprawie organizacji czasu pracy - Odmienne przepisy przewidziane w stosunku do kierowców związanych stosunkiem pracy i kierowców pracujących na własny rachunek - Naruszenie zasady równego traktowania - Brak

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/15)

4.        Transport - Transport drogowy - Przepisy w zakresie polityki społecznej i bezpieczeństwa drogowego - Dyrektywa 2002/15 w sprawie organizacji czasu pracy - Przepisy w stosunku do kierowców pracujących na własny rachunek i niepowodujące zagrożenia dla tworzenia i rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw - Brak naruszenia art. 137 ust. 2 WE