Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 18 lutego 2016 r. (Rywin przeciwko Polsce), sygn. 6091/06, 4047/07, 4070/07

W sprawie Rywin przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Pierwsza), zasiadając jako Izba w składzie:

Mirjana Lazarova Trajkovska, Przewodnicząca,

Ledi Bianku,

Kristina Pardalos,

Linos-Alexandre Sicilianos,

Paul Mahoney,

Aleš Pejchal,

Paweł Wiliński, sędziowie,

oraz André Wampach, Zastępca Kanclerza Sekcji,

Obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 stycznia 2016 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. U podłoża sprawy leżą skargi (nr 6091/06, 4047/07 i 4070/07) przeciwko Rzeczpospolitej Polskiej, które obywatel polski Lew Rywin ("skarżący") wniósł do Trybunału w dniu 1 lutego 2006 roku na podstawie art. 34 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności ("Konwencji").

2. Skarżącego reprezentowali W. Tomczyk, adwokat praktykujący w Warszawie, oraz J. Mc Bride, adwokat praktykujący w Londynie. W dniu 22 sierpnia 2013 roku J. Mc Bride powiadomił Trybunał, że z powodu śmierci W. Tomczyka jest od tej pory jedynym przedstawicielem skarżącego. Rząd polski ("Rząd") był reprezentowany przez swojego pełnomocnika J. Wołąsiewicza, a następnie przez J. Chrzanowską, z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. L. Garlicki, sędzia wybrany z ramienia Polski, nie mógł orzekać w niniejszej sprawie (art. 28 Regulaminu Trybunału). W związku z tym Rząd wyznaczył P. Wilczyńskiego w charakterze sędziego powołanego ad hoc (art. 27 § 2 Konwencji i art. 29 § 1 Regulaminu w ówcześnie obowiązującej wersji).

4. Skarżący wnosił skargę między innymi:

- na podstawie art. 3 Konwencji na pozbawienie go wolności pomimo stanu zdrowia oraz niezapewnienie mu odpowiedniej opieki w miejscu odbywania kary;

- na podstawie art. 6 Konwencji w związku z tym, że proces w jego sprawie toczył się równolegle z pracami sejmowej komisji śledczej, relacjonowanymi obszernie w mediach, co miało między innymi wpłynąć negatywnie na poszanowanie zasady domniemania jego niewinności, a także na niezawisłość i bezstronność sądu.