Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 3 lipca 2012 r. (Lewandowski przeciwko Polsce), sygn. 66484/09

Należy domniemywać osobistą bezstronność sędziego, dopóki nie będzie dowodu przeciwnego.

Teza od Redakcji

W sprawie Mariusz Lewandowski przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Czwarta Sekcja), zasiadając jako Izba w składzie:

David Thór Björgvinsson, Przewodniczący,

Lech Garlicki,

Päivi Hirvelä,

George Nicolaou,

Ledi Bianku,

Zdravka Kalaydjieva,

Vincent A. De Gaetano, sędziowie,

oraz Lawrence Early, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 czerwca 2012,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 66484/09) przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, wniesionej w dniu 30 listopada 2009 roku do Trybunału na podstawie Artykułu 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez obywatela polskiego, Pana Mariusza Lewandowskiego ("skarżący").

2. Rząd polski ("Rząd") był reprezentowany przez swojego Pełnomocnika, Pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący zarzucił, że w postępowaniu, w którym sąd wymierzył mu karę umieszczenia w celi izolacyjnej, jego sprawa nie została rozpatrzona przez bezstronny sąd. Nadto podniósł zarzut, że zostało naruszone jego prawo do wolności wyrażania opinii.

4. Dnia 10 stycznia 2011 roku skarga została zakomunikowana Rządowi. Zdecydowano również o łącznym rozpatrzeniu dopuszczalności i meritum skargi (Artykuł 29 § 1).

FAKTY

I. OKOLICZNOŚCI SPRAWY

5. Skarżący urodził się w 1966 roku i mieszka w Elblągu.

6. W 2009 roku skarżący odbywał karę pozbawienia wolności. Dnia

8 marca 2009 roku złożył wniosek o udzielenie przerwy w wykonaniu kary.

7. W dniu 8 czerwca 2009 roku sędzia penitencjarny E.O. odrzucił jego wniosek.

8. W dniu 18 czerwca 2009 roku skarżący wniósł zażalenie na to postanowienie. W swoim zażaleniu skarżący powołał się na punkt postanowienia, w którym sędzia odniósł się do sytuacji jego żony zamiast do jego matki. Odnośna część zażalenia skarżącego brzmi następująco: