Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 14 czerwca 2011 r. (Garlicki przeciwko Polsce), sygn. 36921/07

Zasada domniemania niewinności zostaje naruszona w sytuacji, jeżeli postanowienie sądowe lub wypowiedź urzędnika państwowego dotyczące osoby oskarżonej o popełnienie czynu zagrożonego karą zawiera opinię, że osoba ta jest winna zanim jeszcze wina została jej udowodniona zgodnie z prawem. Przy czym wystarczy tutaj, aby - nawet przy braku jakiegokolwiek formalnego stwierdzenia - pojawiała się argumentacja sugerująca, że urzędnik ten uznaje oskarżonego za winnego. Ponadto, należy odróżnić stwierdzenia wyrażające opinię, że dana osoba jest winna od stwierdzeń opisujących jedynie "stan podejrzenia". Te pierwsze naruszają zasadę domniemania niewinności, podczas gdy te drugie zostały uznane za niekwestionowalne w różnych sytuacjach badanych przez Trybunał.

Teza od Redakcji

W sprawie Mirosław Garlicki przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Pan Nicolas Bratza, Przewodniczący,

Pan Lech Garlicki,

Pani Ljiljana Mijović,

Pan Sverre Erik Jebens,

Pan Päivi Hirvelä

Pani Ledi Biancu

Pani Zdravka Kalaydjieva, sędziowie,

oraz Pan Lawrence Early, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu zamkniętym w dniu 24 maja 2011 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu.

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 36921/07) wniesionej w dniu 11 sierpnia 2007 roku przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej do Trybunału na podstawie Artykułu 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez obywatela polskiego, pana Mirosława Garlickiego ("skarżący").

2. Skarżący reprezentowany był przez panią Bentkowską-Kiczor, a następnie przez panią Gąsiorowską, adwokatów prowadzących praktykę w Warszawie. Polski Rząd ("Rząd") reprezentowany był przez swojego Przedstawiciela, pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący podniósł w szczególności zarzut, że nakaz tymczasowego aresztowania w stosunku do jego osoby nie został wydany przez niezawisłego sędziego, oraz że naruszona została zasada domniemania niewinności.