Postanowienie SN z dnia 31 lipca 2020 r., sygn. I CSK 463/19

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Kamil Zaradkiewicz

w sprawie z powództwa K.B. przeciwko Gminie G. o zapłatę, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 31 lipca 2020 r., na skutek skarg kasacyjnych obu stron od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...]. z dnia 9 maja 2018 r., sygn. akt V ACa [...],

1. odmawia przyjęcia obu skarg kasacyjnych do rozpoznania.

2. koszty postępowania kasacyjnego między stronami wzajemnie znosi.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 9 maja 2018 r. Sąd Apelacyjny w [...]. w pkt I. zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w W. z 20 września 2016 r. częściowo: a. w punkcie pierwszym podpunkty 1-24 w ten sposób, że oddalił powództwo o zapłatę odsetek ustawowych od kwot wymienionych w punkcie pierwszym w podpunktach 1-24 za okresy do 26 września 2009 r.; b. w punkcie czwartym w ten sposób, że wymienioną w nim kwotę 1.179,69 zł obniżył do kwoty 792,14 zł; c. w punkcie piątym w ten sposób, że wymienioną w nim kwotę 1.441,85 zł obniżył do kwoty 968,18 zł; w pkt II. oddalił apelację Powódki K.B. w pozostałym zakresie; w pkt III. oddalił apelację Pozwanej Gminy G. w pozostałej części i w pkt IV. orzekł o kosztach postępowania.

W motywach rozstrzygnięcia wskazał, że trafnie uznał Sąd Okręgowy, że droga sądowa dla rozpoznania roszczeń placówki niepublicznej, zgłoszonych w trybie art. 90 ust. 2b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz. U. z 2019, poz. 1481, dalej u.s.o.) jest dopuszczalna, powołując przy tym stosowne orzecznictwo Sądu Najwyższego. Stwierdził, że skoro Powódka dochodziła dotacji za rok 2007 i 2008, a samo postępowanie o jej zasądzenie zostało wszczęte przed wejściem w życie znowelizowanego art. 90 ust. 11 u.s.o., to do oceny właściwej drogi, na której powinna zabiegać o udzielenie Jej ochrony prawnej, skoro twierdzi, że działanie Pozwanej w związku z obliczeniem i wypłaceniem dotacji naruszało prawo, należy zastosować dotychczasowe zasady wykładni przepisów o drodze sądowej w sprawach tego rodzaju, nawet jeśli wstanie prawnym sprzed 1 stycznia 2017 r. można było znaleźć argumenty przemawiające za właściwością sądów administracyjnych w zakresie kontroli legalności czynności polegającej na obliczeniu wysokości i wypłaceniu dotacji oświatowej. Podniósł, że Sąd Okręgowy dostrzegł, że wobec tego, iż rok budżetowy nie pokrywa się z rokiem szkolnym, nie można zakładać, przy planowaniu budżetu na rok, niezmienności uchwalonych początkowo wydatków na poszczególne jednostki oświatowe prowadzone przez gminę lub powiat, w ciągu roku kalendarzowego, jak również, że zmiana uchwały budżetowej w zakresie tych wydatków powoduje niewątpliwie zmianę stawki dotacji dla podmiotów prowadzących m.in. szkoły niepubliczne, skoro ta stawka obliczana jest na podstawie wydatków bieżących dla danego typu szkoły publicznej, w przeliczeniu na jednego ucznia. Zdaniem Sądu Apelacyjnego trafnie skonstatował przy tym sąd I instancji, że jakkolwiek wysokość stawki dotacji ulega zmianie w ciągu roku, licząc od momentu, kiedy następuje zmiana uchwały budżetowej gminy, to wobec tego, że Powódka nie zaoferowała wniosków dowodowych, w oparciu o które istniałaby możliwość ustalenia, w jakich datach dochodziło do zmian ustalonych w budżecie wydatków bieżących i na czym te zmiany polegały (o ile wydatki zostały zwiększone lub obniżone), w efekcie nie można było ustalić, od kiedy i w jaki sposób ulegałaby zmianie wysokość dotacji przysługującej Powódce. Stąd też należało w jego ocenie podzielić zapatrywanie Sądu Okręgowego, że w sprawie zasadnym było przyjęcie kwoty dotacji ustalonej w oparciu o wysokość wydatków bieżących przewidzianych w pierwotnej uchwale budżetowej (bez uwzględnienia zmian) i w konsekwencji oparcie się na opinii uzupełniającej biegłego P.Ś.