Postanowienie SN z dnia 22 czerwca 2020 r., sygn. I CSK 508/19

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Beata Janiszewska

w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego przeciwko P.K. i W.K. o ustalenie, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 czerwca 2020 r., na skutek skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 5 listopada 2018 r., sygn. akt VI ACa [...],

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania

2. zasądza od P.K. na rzecz Skarbu Państwa - Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Pozwany P.K. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...], którym to orzeczeniem oddalono apelację pozwanych P.K. W.K. od wyroku ustalającego, że prawo własności bliżej oznaczonego obrazu przysługuje Skarbowi Państwa - Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej jako: SP-MKiDN).

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna to nadzwyczajny środek zaskarżenia o celu przede wszystkim publicznoprawnym. Celem tym jest zapewnienie jednolitości orzecznictwa oraz spójności i prawidłowości wykładni prawa. Realizacji powyższej funkcji służy uregulowana w art. 398 § 1 i 2 k.p.c. instytucja przedsądu. Stosownie do ww. przepisów Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Podejmowanie odrębnej decyzji w przedmiocie przyjęcia skargi do rozpoznania ma również na celu realizację zasady szybkości postępowania oraz pozwala zaakcentować wysoce sformalizowany charakter postępowania przed Sądem Najwyższym, o czym świadczą określone wymagania konstrukcyjne skargi kasacyjnej.