Postanowienie SN z dnia 15 stycznia 2019 r., sygn. II UK 568/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z wniosku L. O. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi we W. z udziałem zainteresowanego K. J. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą B. we W. o ustalenie istnienia ubezpieczenia społecznego, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 stycznia 2019 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 11 maja 2017 r., sygn. akt III AUa [...],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 1 marca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych oddział we W. stwierdził, że L. O. jako pracownik u płatnika składek K. J. prowadzącego przedsiębiorstwo "B." we W. nie podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 11 sierpnia 2015 r.

Sąd Okręgowy podzielił stanowisko organu rentowego, zgodnie z którym umowa o pracę z dnia 11 sierpnia 2015 r. została przez odwołującą się zawarta jedynie dla pozoru, a faktyczne nawiązanie stosunku pracy między stronami nie nastąpiło. Sąd nie dał wiary zeznaniom odwołującej się, iż rzeczywiście świadczyła pracę przez 8 godzin dziennie, skoro do 18:00 obsługiwała swoich klientów w ramach działalności gospodarczej. Wątpliwości sądu wzbudził fakt podpisania umowy o pracę aż do 31 sierpnia 2018 r., w sytuacji gdy z profesjonalistami płatnik składek zawarł umowy o dzieło na okres tylko jednego miesiąca. Sąd wskazał, że ubezpieczona nie posiadała żadnych kwalifikacji ani doświadczenia zawodowego w zakresie określonego w umowie o pracę stanowiska pracy. Brak jest także dowodów na potwierdzenie wykonywania pracy w określonych przez płatnika składek i ubezpieczoną dniach i godzinach.