Postanowienie SN z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. III UK 77/18

Okoliczność, czy w decyzji z art. 1 ust. 8 ustawy abolicynej sprecyzowano kwotę należności niepodających umorzeniu, nie jest przesłanką wydania decyzji z art. 1 ust. 13 tej ustawy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z odwołania R. Ł. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. o umorzenie należności z tytułu składek, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 19 grudnia 2018 r., na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt III AUa [...],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w [...] wyrokiem z 19 grudnia 2017 r., sygn. akt III AUa [...], zmienił wyrok Sądu Okręgowego w R. z 12 stycznia 2017 r., sygn. akt IV U [...], w ten sposób, że oddalił odwołanie R. Ł. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w R. z dnia 4 sierpnia 2016 r. odmawiającej wnioskodawcy umorzenia należności z tytułu wskazanych w decyzji składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy, wydanej na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność (Dz.U. z 2012 r., poz. 1551; dalej ustawa abolicyjna), odstępując od obciążania wnioskodawcy kosztami zastępstwa procesowego organu rentowego w postępowaniu apelacyjnym.