Wyrok SN z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. III UK 96/17

Sąd rozpoznający sprawę o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową jest związany wcześniejszym prawomocnym wyrokiem sądu zapadłym w sprawie między tymi samymi stronami o jednorazowe odszkodowanie, przesądzającym, że określone schorzenie ubezpieczonego nie jest chorobą zawodową.

Biuletyn Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nr 2-3/2018

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dawid Miąsik (przewodniczący)

SSN Piotr Prusinowski

SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania R. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. o prawo do renty z tytułu choroby zawodowej, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 13 czerwca 2018 r., skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 25 stycznia 2017 r., sygn. akt III AUa [...],

oddala skargę kasacyjną i odstępuje od obciążania odwołującego się kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 10 stycznia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił R. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową. R. S. wniósł odwołanie od tej decyzji. Wskazał, że przy wydawaniu orzeczenia nie uwzględniono jego aktualnych badań świadczących o pogarszającym się słuchu.

Wyrokiem z dnia 13 maja 2016 r. Sąd Okręgowy w L. oddalił odwołanie.

Sąd ustalił, że R. S. urodził się 28 czerwca 1953 r. Od 1 stycznia 2004 r. przebywa na emeryturze. W okresie od 1 września 1982 r. do 30 czerwca 2004 r. był zatrudniony w Zespole Szkół [...] w P. na stanowisku nauczyciela. Po uzyskaniu prawa do emerytury w 2004 r., przez kolejne dwa lata pracował jako instruktor jazdy kombajnem.

Sąd Okręgowy na podstawie opinii biegłych: specjalisty medycyny pracy oraz specjalisty laryngologa ustalił, że u wnioskodawcy występuje obustronne odbiorcze uszkodzenie słuchu o charakterze czuciowo - nerwowym w zakresie wysokich częstotliwości oraz obustronne szumy uszne i uznał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Kontakt werbalny z wnioskodawcą jest prawidłowy, a jego słuch wydolny społecznie. Z opinii z 2010 r. Kliniki Chorób Zawodowych i Toksykologii Instytutu Medycyny Pracy w Ł., gdzie dokonano kompleksowego badania audiologicznego, wynika, że wielkość średniego uszkodzenia słuchu wnioskodawcy wyliczona jako średnia wartość arytmetyczna na częstotliwościach 1, 2 i 3 kHz oraz średnie progi słuchu wyliczone w oparciu o badanie słuchowych potencjałów wywołanych nie spełniają kryterium dotyczącego wymaganej dla stwierdzenia choroby zawodowej głębokości uszkodzenia słuchu. Wedle pkt 21 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1367), za chorobę zawodową uznaje się "Obustronny trwały odbiorczy ubytek słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowany hałasem, wyrażony podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1,2 i 3 kHz". Ponadto okres, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej, pomimo wcześniejszego zakończenia narażenia zawodowego, upływa po dwóch latach od zakończenia tego narażenia. Sąd podkreślił, że niniejszej sprawie okres ten upłynął z dniem 31 grudnia 2005 r., jako że wnioskodawca zakończył pracę w dniu 31 grudnia 2003 r. W związku z powyższym nie można uznać zawodowego tła uszkodzenia słuchu.