Orzeczenie
Wyrok SN z dnia 23 października 2020 r., sygn. I CSK 710/18
Prawomocność materialna wyroku uznającego postanowienie wzorca umowy za niedozwolone wyłącza kolejne powództwo o uznanie za niedozwolone postanowienia tej samej treści normatywnej, stosowanego przez przedsiębiorcę pozwanego w sprawie, w której wydano ten wyrok tylko wobec tego przedsiębiorcy (art. 365 i 366 k.p.c.). Nie obejmuje ona jednak przedsiębiorcy nie będącego pozwanym w sprawie, w której wydano ten wyrok (art. 365 i 366 w związku z art. 47943 k.p.c.). Oznacza to, że rozszerzona podmiotowo prawomocność materialna wyroku uwzględniającego powództwo o uznanie danego postanowienia wzorca umowy za niedozwolone działa w sposób jednokierunkowy, to jest na rzecz wszystkich osób trzecich, ale wyłącznie przeciwko temu samemu przedsiębiorcy, którego obejmuje rozstrzygnięcie.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Paweł Grzegorczyk (przewodniczący)
SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)
SSN Władysław Pawlak
w sprawie z powództwa Stowarzyszenia "T." w P. przeciwko "T." sp. z o.o. w B. o uznanie postanowienia wzorca umowy za niedozwolone, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 października 2020 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 27 czerwca 2018 r., sygn. akt VII AGa (...),
