Wyrok SN z dnia 13 lutego 2014 r., sygn. II UK 295/13

Prawomocny wyrok oddalający odwołanie od decyzji organu rentowego odmawiającej przyznania prawa do emerytury ma powagę rzeczy osądzonej w sprawie z odwołania od decyzji wydanej wskutek złożenia wniosku na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, jeżeli jej podstawą są te same okoliczności faktyczne i prawne, co przyjęte w uprzednim prawomocnym wyroku sądu.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Roman Kuczyński (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Romualda Spyt

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska

w sprawie z wniosku H. A. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o emeryturę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 lutego 2014 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od postanowienia Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 28 lutego 2013 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 29 grudnia 2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ustalenia H. A. prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, przewidzianych przepisem art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) wskazując, że wprawdzie ubezpieczony ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, jednakże nie spełnia warunku 15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy nie uwzględnił między innymi okresu zatrudnienia od dnia 1 grudnia 1970 r. do dnia 30 kwietnia 1979 r. w Ośrodku Transportu Leśnego w G. jako pracy w szczególnych warunkach.