Wyrok SN z dnia 2 lutego 2012 r., sygn. II PK 130/11

Wysokość odszkodowania za powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej po ustaniu zatrudnienia jest określona samodzielnie w art. 101² § 3 k.p. i zależy od realnie otrzymywanego wynagrodzenia, a nie od wynagrodzenia urlopowego.

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)

SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)

SSA Maciej Piankowski.

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 lutego 2012 r. sprawy z powództwa Marzeny D. przeciwko A.G. Spółce z o.o. z siedzibą w G.M. o odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 8 grudnia 2010 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie, pozostawiając temu Sądowi orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powódka Marzena D. domagała się od pozwanego A.G. Spółki z o.o. w G.M. odszkodowania za przestrzeganie umowy o zakazie konkurencji. Po złożeniu przez pozwanego odpowiedzi na pozew, do której załączył on zaświadczenie o wysokości wynagrodzenia liczonego jak ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy (w wysokości 17.537,25 zł miesięcznie za ostatnie 3 miesiące) strona powodowa sprecyzowała powództwo domagając się łącznie kwoty 39.911,16 zł.

Sąd RejonowySąd Pracy w Pruszkowie wyrokiem z dnia 22 lipca 2010 r. [...] zasądził tę kwotę wraz z odsetkami od dat wymagalności poszczególnych rat odszkodowania. Za podstawę tego orzeczenia Sąd przyjął następujący stan faktyczny. Powódka była pracownikiem pozwanego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od dnia 17 kwietnia 2007 r. Strony zawarły także umowę o zakazie konkurencji na czas trwania stosunku pracy oraz na rok po jego zakończeniu. Pracodawca z tytułu tego drugiego zakazu zobowiązał się do wypłacania powódce odszkodowania w wysokości stanowiącej równowartość 25% średniego miesięcznego wynagrodzenia osiąganego dotychczas w okresie obowiązywania zakazu. Zgodnie z § 4 ust. 5 umowy o zakazie konkurencji pracodawca zastrzegł sobie prawo zwolnienia z obowiązku powstrzymania się od działalności konkurencyjnej, przy czym skorzystanie z tego prawa oznaczać miało rozwiązanie umowy o zakazie konkurencji. Stosunek pracy powódki ustał za porozumieniem stron z dniem 30 kwietnia 2009 r. W dniach 30 czerwca 2009 r., 11 i 14 sierpnia 2009 r., powódka otrzymała przelewem odszkodowanie w wysokości 3.175,14 zł za maj, czerwiec i lipiec 2009 r. W dniu 30 marca 2010 r. powódka otrzymała odszkodowanie w tej samej wysokości za sierpień 2009 r. Pismem z dnia 1 września 2009 r. pozwany oświadczył powódce, że zwalnia ją z obowiązku powstrzymania się od działalności konkurencyjnej, co jest równoznaczne z rozwiązaniem tej umowy i przestaje ona obowiązywać od 1 września 2009 r. Powódka nie podjęła działalności konkurencyjnej w okresie objętym umową.