Wyrok SN z dnia 19 marca 1997 r. sygn. II UKN 43/97

Wypadek zaistniały podczas urlopu wypoczynkowego pracownika przy wykonywaniu czynności na podstawie umowy zlecenia, nie jest wypadkiem przy pracy także wtedy, gdy zleceniodawcą był pracodawca (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm).

Przewodniczący SSN: Andrzej Kijowski (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar, Maria Mańkowska

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 19 marca 1997 r. sprawy z powództwa Grzegorza K. przeciwko Urzędowi Kontroli Skarbowej w P. o uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 17 października 1996 r. [...]

1) oddalił kasację,

2) zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 50 zł (słownie zł: pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Wągrowcu wyrokiem z dnia 17 czerwca 1996 r. [...] ustalił, że zawał serca, którego powód Grzegorz K. doznał w dniu 27 kwietnia 1992 r. w trakcie przeprowadzanych na zlecenie pozwanego pracodawcy, tj. Urzędu Kontroli Skarbowej w P., czynności badania sprawozdania finansowego za 1991 r. w Rejonowym Przedsiębiorstwie Melioracyjnym w W., był wypadkiem przy pracy. W motywach tego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy powołał się na opinie biegłych lekarzy, stwierdzających istnienie przyczynowego związku pomiędzy wspomnianym zawałem oraz czynnościami kontrolnymi, wykonywanymi w krytycznym dniu ze wzmożonym napięciem nerwowym. Bez znaczenia jest - zdaniem Sądu Rejonowego - fakt, że owe czynności powód spełniał na podstawie odrębnej od stosunku pracy umowy zlecenia z dnia 6 kwietnia 1992 r. i w ramach specjalnego urlopu okolicznościowego (od dnia 13 do dnia 21 kwietnia 1992 r.), a następnie w ramach urlopu wypoczynkowego, udzielonego od 22 kwietnia do 11 maja 1992 r., gdyż urlop okolicznościowy okazał się zbyt krótki. W dniu wypadku powód był więc nadal pracownikiem pozwanego pracodawcy, a czynności kontrolne pozostawały w ścisłym związku ze stosunkiem pracy. Z mocy przepisu § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 1990 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw państwowych, wysokości opłat za weryfikację oraz szczegółowych praw i obowiązków biegłych księgowych (Dz. U. Nr 62, poz. 361) pozwany powinien bowiem „zorganizować kadrę biegłych księgowych” dokonujących takich weryfikacji, wobec czego na nim „spoczywa obowiązek odpowiedzialności za osobę”, która podjęła się tego w ramach umowy zlecenia.