Wyrok SN z dnia 8 listopada 1994 r. sygn. II PRN 6/94

Ustalenie przez Sąd, że zdarzenie nagłe, spowodowane przyczyną zewnętrzną, któremu pracownik uległ po przybyciu do zakładu pracy i wskutek którego zmarł, nastąpiło po zerwaniu związku z pracą, musi być oparte na dowodach pozwalających przyjąć taką hipotezę i nie może być dowolne.

Przewodniczący SSN: Teresa Romer (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Stefania Szymańska

Sąd Najwyższy, przy udziela prokuratora Witolda Bryndy, po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 1994 r. sprawy z powództwa Stanisława S. przeciwko Przedsiębiorstwu Budowlanemu "Z." w S. w likwidacji o ustalenie wypadku przy pracy, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Sosnowcu z dnia 1 czerwca 1993 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu-Sądowi Pracy w Sosnowcu do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Sosnowcu wyrokiem z 1 czerwca 1993 r. oddalił powództwo Stanisława S., w którym powód domagał się ustalenia, że śmierć jego syna Tadeusza S. była następstwem wypadku przy pracy w Przedsiębiorstwie Budowlanym "Z." w S.

Wyrok ten zaskarżył rewizją nadzwyczajną Minister Sprawiedliwości zarzucając rażące naruszenie art. 3 § 2 k.p.c. oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 roku o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.) a także naruszenie interesu Rzeczypospolitej Polskiej.

Minister Sprawiedliwości wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu -Sądowi Pracy w Sosnowcu.